Μπορεί η επίθεση στη Συρία να δημιουργήσει "ισχυρές αναταράξεις" την Τουρκία;

Η κυβέρνηση Ερντογάν μέσω των δηλώσεων του Νταβούτογλου μπορεί να έγινε πρόθυμος θύτης της Συρίας, όμως αυτή ακριβώς η "επιθυμία" του Ερντογάν που θέλει να πάρει τον ρόλο του πρόθυμου δολοφόνου του Συριακού λαού, αποτελεί και έναν εν δυνάμει κίνδυνο για την εσωτερική ειρήνη στην Τουρκία και μπορεί να μεταβληθεί σε μία πολύ σοβαρή πολιτική κρίση με ικανή δυναμική ανατροπής του "σουλτάνου Ερντογάν".

Είναι γνωστό πως οι τούρκοι πολίτες ποτέ δεν υπήρξαν θετικοί σε μία επίσημη (τουλάχιστον) στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας στην Συρία. Ο λόγος είναι πως οι τούρκοι ως μουσουλμάνοι δεν επιθυμούν να γίνουν έστω και έμμεσοι δολοφόνοι άλλων μουσουλμάνων. Μία άποψη που φαίνεται ότι δεν ασπάζεται η "ισλαμική δημοκρατία" και η κυβέρνηση των Ερντογάν και Νταβούτογλου, οι οποίοι μέσα σε μία πολιτική καταιγίδα (παρά τον παροδικό εφησυχασμό μετά την "φραγή" που επιβλήθηκε στα τουρκικά ΜΜΕ) επιθυμούν να εισέλθουν σε μία διεθνή κρίση, είτε για να αποκομίσουν οφέλη από αυτήν (μέσω της αρπαγής ενός μέρους της Συρίας), είτε για να αποπροσανατολίσουν τους τούρκους πολίτες από τα φλέγοντα πολιτικά ζητήματα που υπάρχουν στο εσωτερικό της Τουρκίας (πάγια τακτική της τουρκικής πολιτικής η εξωτερίκευση των πολιτικών προβλημάτων).

Δεν αποτελεί ιδιαίτερη έκπληξη, λοιπόν, όταν σήμερα περίπου χίλιοι διαδηλωτές κατέβηκαν σήμερα στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης για να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε μια ενδεχόμενη στρατιωτική επέμβαση της Δύσης στη Συρία.

"Όχι στην επέμβαση των ιμπεριαλιστών και των ΗΠΑ στη Συρία" και "Οι λαοί είναι αδελφωμένοι", φώναζαν ρυθμικά οι διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί στον πεζόδρομο Ιστικλάλ, στην ευρωπαϊκή πλευρά της τουρκικής μεγαλούπολης, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα συνδικάτων και μη κυβερνητικών οργανώσεων.

Η διαδήλωση διαλύθηκε ειρηνικά, χωρίς να χρειαστεί να επέμβουν οι δυνάμεις ασφαλείας.

Και στην Ιορδανία διαδηλώσεις υπέρ της Συρίας

Αρκετές εκατοντάδες ήταν και οι Ιορδανοί που διαδήλωσαν σήμερα στο Αμάν, μετά την προσευχή της Παρασκευής, διαμαρτυρόμενοι για τα σχέδια δυτικών χωρών για τη Συρία. Οι διαδηλωτές κρατούσαν συριακές σημαίες και λάβαρα του σιιτικού κινήματος της Χεζμπολάχ του Λιβάνου ενώ φώναζαν συνθήματα όπως "από τη Δαμασκό έως το Αμάν, είμαστε ένας λαός ενάντια στ' αμερικανικά σκυλιά".

Οι συγκεντρωμένοι εξέφρασαν επίσης την αντίθεσή τους στην παρουσία αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στη βόρεια Ιορδανία.

Οι αρχές ανακοίνωσαν ότι συνελήφθησαν δέκα Σύριοι που μετείχαν στη διαδήλωση επειδή φώναζαν συνθήματα κατά της Ιορδανίας. Όλοι τους αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς να τους απαγγελθούν κατηγορίες.

Εκτός από τα μαχητικά αεροσκάφη F-16 και τις αντιαεροπορικές συστοιχίες Patriot που έχουν παραχωρήσει οι ΗΠΑ στην Ιορδανία τους τελευταίους μήνες για να ενισχύσουν την άμυνα της χώρας, πληροφορίες ανέφεραν ότι την Τετάρτη ανέπτυξαν ειδικές δυνάμεις —μια ομάδα αποτελούμενη από Αμερικανούς και Ιορδανούς— στα σύνορα με στόχο "να εντοπίσουν και να ασφαλίσουν" χημικά όπλα εντός του εδάφους της Συρίας, στην περίπτωση μιας στρατιωτικής επέμβασης.

Ιορδανοί αξιωματούχοι απέφυγαν να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν την πληροφορία αυτή, τονίζοντας μόνο ότι το Αμάν δεν θα συμμετάσχει στις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της Συρίας.

Το "καζάνι" της Μέσης Ανατολής βράζει και είναι δεδομένο ότι θα σκάσει. Και η έκρηξη θα οφείλεται στην αμερικανική παρέμβαση, αφού οι ΗΠΑ θεωρούνται ανεπιθύμητες στην περιοχή. Και το ανεπιθύμητο δεν αντανακλά στις κυβερνήσεις των κρατών της Μέσης Ανατολής, αλλά στους λαούς, οι οποίοι έχουν πληρώσει με πολύ αίμα και επί δεκαετίες τον "αμερικανικό παράγοντα". Το "καζάνι" της Μέσης Ανατολής είναι οι πολίτες που μπορεί να εκφραστούν πολύ δυναμικά και αρνητικά υπέρ των φιλο-αμερικανικών ηγεσιών τους. Άλλωστε, αποτελεί ιδίωμα και βρίσκεται στην ιδιοσυγκρασία του αραβικού κόσμου να μην ανέχεται ξένες παρεμβολές στα εσωτερικά του προβλήματα, είτε αυτά είναι πολιτικά, είτε θρησκευτικά. Και αυτό ακριβώς το λάθος κάνει αυτή τη στιγμή ο Μπάρακ Ομπάμα, παίζοντας με έναν πυροκροτητή και μία πιθανότατη έκρηξη που δεν είναι σε θέση να ελέγξει ο "αμερικανικός παράγοντας".
Το θέμα δεν είναι, λοιπόν, ο βομβαρδισμός της Συρίας, αλλά η επόμενη ημέρα που θα έρθει μετά από αυτή την επίθεση κατά του λαού της Συρίας. Και η επόμενη ημέρα δεν θα είναι ίδια. Ούτε η Συρία θα είναι σε καλύτερη θέση (ούτε καν στην προ της αμερικανικής επίθεσης εποχή), ούτε η υπόλοιπη Μέση Ανατολή θα είναι ίδια. Η βίαιη ανακατάταξη ισχύος και πολιτικών δυνάμεων θεωρείται δεδομένη. Και αυτή είναι η εξέλιξη που θα έπρεπε να συνυπολογίσει και η Τουρκία, αντί να αποφασίσει γρήγορα να συνταχθεί με τον πρόσκαιρο νικητή. Και αυτή ακριβώς η κίνηση του Ερντογάν προδίδει όχι μόνο την αμηχανία του για όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλά και την προσπάθειά του να ανακαταλάβει το χαμένο έδαφος της "ισχυρής Τουρκίας", που όχι μόνο δεν μπόρεσε να γίνει ισχυρή αλλά κατευθύνεται ολοταχώς προς τα χειρότερα και σε μία εσωτερική άνευ προηγουμένου αντίδραση των τούρκων πολιτών.

Γεωργίου Μιχαήλ