ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Ποιοι και γιατί μισούν το ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ UKIP;

Του Tobias Langdon (Occidental Observer) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Μπορείτε να εμπιστευτείτε κάποιον που λέει πάντα την αλήθεια. Αλλά μπορείτε επίσης να εμπιστευτείτε κάποιον που λέει πάντα ψέματα. Η mainstream βρετανική πολιτική εμπίπτει στη δεύτερη κατηγορία. Έχουμε ένα Συντηρητικό κόμμα που μισεί την Παράδοση, ένα Εργατικό κόμμα που μισεί την εργατική τάξη και ένα κόμμα των Φιλελεύθερων Δημοκρατών που μισεί τη δημοκρατία. Μπορείτε να εμπιστευτείτε τα τρία αυτά κόμματα που βρίσκονται διαρκώς στην υπηρεσία των πλούσιων επιχειρηματιών που τα χρηματοδοτούν.

Ως εκ τούτου, αν θέλετε να ξέρετε αν κάτι είναι κακό για τη Βρετανία, απλά ρωτήστε: λένε οι Τρεις Μεγάλοι (Big Three) ότι αυτό είναι καλό για τη Βρετανία; Αν ναι, λένε ψέματα, οπότε πρέπει να είναι κακό. Οπότε πάμε στο UKIP, το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου που θέλει να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να μειώσει δραστικά τη μαζική μετανάστευση. Οι Big Three και τα μέσα ενημέρωσης των συμμάχων τους από καιρό εργάστηκαν για να δυσφημιστεί τοUKIP ως «ρατσιστικό» και «ξενοφοβικό». Και τώρα, καθώς φαίνεται ότι το UKIP θα κερδίσει στις επερχόμενες ευρωεκλογές, εργάζονται ακόμη πιο σκληρά:

Διαβάζουμε: Η πρώτη διακομματική εκστρατεία για την καταδίκη του κόμματος του Nigel Farage ως «ρατσιστικό» ξεκίνησε, εν μέσω φρέσκων δημοσκοπήσεων που δείχνουν ότι το UKIP μπορεί να έρθει πρώτο σε ολόκληρη την Αγγλία στις ευρωπαϊκές εκλογές.

Η εκστρατεία με επικεφαλής την πρώην υπουργό Εργασίας Μετανάστευσης Barbara Roche (φώτο δεξιά, μαζί με την εβραϊκής καταγωγής βουλευτή Lynn Featherstone), η οποία υποστήριξε : «η εκστρατεία του UKIP πρέπει να το εκτεθεί για αυτό που είναι, μια ρατσιστική εκστρατεία. Το κόμμα ενεργεί αυτό που στην πραγματικότητα είναι μια μορφή «Euracism» («Ευρατσισμού»!). Πρόκειται για την χρησιμοποίηση της ίδιας γλώσσας και τακτικών που χρησιμοποιούνται από ανοιχτά ρατσιστικά κόμματα, όπως τοBNP, αλλά αντί για στόχο τους μετανάστες από την Αφρική και την Ασία έχει στόχο τους μετανάστες από το εσωτερικό της ΕΕ».

Η νευρικότητα Συντηρητικών και Εργατικών για την άνοδο τουUKIP έχει οδηγήσει σε μια όλο αυξανόμενη δημόσια συζήτηση και στα δύο κόμματα για το αν θα του επιτεθούν ή θα απορρίψουν τις πολιτικές του κατά της μετανάστευσης (βλ. The Guardian, 28Απριλίου 2014).

Σημειώστε ότι η καμπάνια είναι «διακομματική» και μιλάει εκ μέρους των Big Three. Και σημειώστε ποιος είναι ο υπεύθυνος. ΗBarbara Roche, η οποία είναι μια ενδιαφέρουσα φιγούρα. Φαίνεται και ακούγεται ένα καλό παράδειγμα : οι αριστερές πολιτικοί δεν είναι οι στερεοτυπικές θηλυκές γυναίκες. Η Roche ήταν επίσης στο επίκεντρο της συνομωσίας των Εργατικών να βλάψουν τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους τους με το άνοιγμα των συνόρων της Βρετανίας σε όλον τον κόσμο.

Διαβάζουμε: Τα ισχυρότερα στοιχεία για την συνωμοσία του Εργατικού Κόμματος προέρχονται από ένα από τα «δικά τους παιδιά», τον Andrew Neather (φώτο), που έγραφε τις ομιλίες του Μπλερ, του Jack Straw και του David Blunkett, ο οποίος με ένα άρθρο του στην Evening Standard, τον Οκτώβριο του 2009, έριξε την βόμβα: Η Μετανάστευση, έγραψε, «δεν συνέβη έτσι απλά, αλλά ήταν σκόπιμη πολιτική των υπουργών από τα τέλη του 2000 ... το σχέδιο ήταν να ανοίξει το Ηνωμένο Βασίλειο τα σύνορά του στη μαζική μετανάστευση» (βλ. εδώ, εδώ και εδώ).

Ήταν στο επίκεντρο της πολιτικής τον Σεπτέμβριο του 2001, συντάσσοντας την ομιλία ορόσημο της τότε Υπουργού Μετανάστευσης Barbara Roche και ανέφερε «είναι ξεκάθαρο από κάποιες συζητήσεις ότι η πολιτική είχε ως στόχο - αν και αυτό δεν ήταν ο κύριος σκοπός της - να τρίψετε στη μούρη της Δεξιάς τη διαφορετικότητα και να βγάλει εκτός παιχνιδιού τα επιχειρήματά τους» . ...

[Ο Neather υπογράμμισε ότι η μελέτη αυτή είχε περιβληθεί από μυστικότητα: «Προσχέδια είχαν μοιρασθεί το καλοκαίρι του 2000 με εξαιρετική απροθυμία: υπήρχε μία παράνοια μήπως φθάσει στα ΜΜΕ»].

Έρευνα που διεξήγαγε η Εκλογική Επιτροπή μετά τις γενικές εκλογές του 2005 διαπίστωσε ότι το 80 τοις εκατό των ψηφοφόρων με καταγωγή από την Καραϊβική και την Αφρική είχε ψηφίσει Εργατικούς, ενώ μόνο το 3 τοις εκατό είχε ψηφίσει Συντηρητικούς και περίπου 8 τοις εκατό Φιλελεύθερους Δημοκράτες.

Η ψήφος των Ασιατών χωρίστηκε περίπου 50 τοις εκατό στους Εργατικούς, 10 τοις εκατό στους Συντηρητικούς και 15 τοις εκατό στους Φιλελεύθερους  Δημοκράτες.

Όπως οι Εργατικοί στο σύνολό τους, έτσι και η Barbara Rocheπροφανώς δεν ενδιαφέρονταν για τη Λευκή εργατική τάξη. Αλλά για ποιον νοιάζεται άραγε; Πιθανόν η εκπαίδευση της προσφέρει μια ένδειξη. Παρακολούθησε το JFS στο Λονδίνο, γνωστό παλαιότερα ως ‘Jews’Free School’. Σύμφωνα με τη Wikipedia, η θρησκεία του είναι «Ορθόδοξος Ιουδαϊσμός» και υπήρξε κάποτε το μεγαλύτερο εβραϊκό σχολείο στην Ευρώπη. Ένας άλλος πρώην μαθητής του είναι ο Israel Zangwill (1864 – 1926 - φώτο), ο οποίος εκλαΐκευσε την ιδέα της Αμερικής ως «χωνευτήρι»(“melting-pot”) όλων των φυλών και των θρησκειών.

Ο Cohen, ο... «Διαφορετικοκράτης»

Έτσι, η Roche και ο Zangwill παρακολούθησαν ένα αποκλειστικά εβραϊκό σχολείο πριν αρχίσουν τα πολυπολιτισμικά τους κηρύγματα στους «εθνικούς». Αυτό το πρότυπο ζει και βασιλεύει. Ο σημερινός γενικός διευθυντής του BBC ονομάζεται DannyCohen. «Παρακολούθησε ένα εβραϊκό δημοτικό σχολείο στο βόρειο Λονδίνο» και είναι παντρεμένος με μια Εβραία οικονομολόγο ονόματι Noreena Hertz (εδώ). Παρά το γεγονός αυτού του εθνοκεντρισμού του για τον εαυτό του, θέλει να προωθήσει το ιδεώδες της πολυτισμικότητας στους υπόλοιπους από εμάς :

Διάβασε σχετικό άρθρο: Το BBC θέλει οι αθλητικές εκπομπές να έχουν λιγότερους λευκούς και οι δραματικές σειρές να έχουν περισσότερους μαύρους και ομοφυλόφιλους ηθοποιούς

Αυτό που θέλει πραγματικά ο Cohen είναι λιγότεροι Λευκοί άνδρες, αν και αυτός ο περιορισμός δεν θα επηρεάσει τους Εβραίους, όπως τον αποκρουστικό David Baddiel (φωτο).Μοιράζεται το όραμα της Barbara Roche, μια Βρετανία δηλαδή «χωνευτήρι», όπου οι Λευκοί Βρετανοί θα εξαφανιστούν μέσα σε μια πλημμύρα «διαφορετικότητας». Με άλλα λόγια, ο ίδιος και ηRoche θέλουν να καταστρέψουν τη Βρετανία. Η οποία δεν θα είναι ένα έθνος πια, αλλά ένα είδος μοτέλ, κάποιων ανθρώπων χωρίς ρίζες που ήρθαν να ζήσουν εκεί, ενώ θα παρέχουν φτηνή εργασία για τους ολιγάρχες. Το UKIP φαίνεται να απειλεί αυτό το λαμπερό όραμα, το οποίο είναι ο λόγος που η Roche και ο Cohenαγωνίζονται σκληρά εναντίον του UKIP.

Αυτός εδώ είναι ένας άλλος Cohen: Ο Nick ο «Νεοσυντηρητικός», όχι ο Cohen, ο «Διαφορετικοκράτης»

Διαβάζουμε (Nick Cohen): Να σας το πω ξεκάθαρα : το UKIPείναι εμπνευσμένο από το μίσος. Το θέαμα των συμπολιτών οδηγεί τους οπαδούς του UKIP να βγάζουν αφρούς και όχι σε επιχειρήματα σχετικά με την Κοινή Γεωργική Πολιτική . ... Κάθε φορά που υπάρχει ένα σκάνδαλο, οι αντίπαλοι του UKIP και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αφήνουν τον Farage να ξεφύγει με λέγοντας ότι ο ρατσιστής, σεξιστής ή ομοφοβικός υποψήφιος τουUKIP είναι απλά ένα σάπιο μήλο και θα το πετάξει μακριά. Αλλά τα σκάνδαλα είναι τόσο συχνά που έχετε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν είναι το σάπιο μήλο που χρειάζεται πεταχτεί μακριά, αλλά ολόκληρο του βρωμερό βαρέλι (βλ. The Spectator, 28 Απριλίου 2014).

Αν στον Nick Cohen δεν αρέσει το UKIP, αυτό είναι ένα πολύ καλό σημάδι υπέρ του. Το ίδιο η αντίδραση ενός εβραϊκής καταγωγής πολιτικού που ονομάζεται Robert Halfon, (φωτο). βουλευτής των Συντηρητικών, που λέει ότι «Τα μέλη του UKIPμοιάζουν με Ναζί», και ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει καθαρίσει το κόμμα του από εξτρεμιστές.

Διαβάζουμε: Ένας βουλευτής των Συντηρητικών ισχυρίζεται ότι τοUKIP έχει κάνει το κόμμα του David Cameron μια χάρη, να το «καθαρίσει» από τα άτομα με ακραίες απόψεις. Ο Robert Halfonκατηγόρησε τον ευρωβουλευτή του UKIP Gerard Batten, ότι υποστηρίζει μια πολιτική που «κυριολεκτικά μοιάζει με τους Ναζί», προτείνοντας οι μουσουλμάνοι να υπογράφουν μια Χάρτα στην οποία θα απορρίπτουν τη βία ....

Ο Halfon είπε : «Για μένα υπάρχουν δύο είδη UKIP - ο τύπος τουGodfrey Bloom, που είναι σαν μια διασταύρωση μεταξύ του [κωμικού ηθοποιού] Sid James και του [κωμικού] BernardManning και στη συνέχεια υπάρχει ένα πολύ πιο σκοτεινό, εκείνο του ευρωβουλευτή ο οποίος είπε ότι κάθε μουσουλμάνος θα πρέπει να υπογράψει μια δήλωση μη - βίας , η οποία για μένα είναι κυριολεκτικά σαν τους Ναζί που έλεγαν στους Εβραίοι ότι θα πρέπει να φορούν ένα κίτρινο αστέρι».

Ο Halfon, του οποίου ο Εβραίος παππούς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Λιβύη για να αποφύγει τις διώξεις, πρόσθεσε: «Πραγματικά θεωρώ ότι είναι αποτρόπαιο και τρομακτικό. Είμαι κατάπληκτος ότι ο άνθρωπος εξακολουθεί να είναι βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Πώς θα μπορούσε κάποιος να πει κάτι τέτοιο και στη συνέχεια, να μην ζητεί συγγνώμη».

Και πρόσθεσε : «Με πολλούς τρόπους το UKIP μας έχουν κάνει ένα τεράστιο όφελος επειδή έχει καθαρίσει το κόμμα των Συντηρητικών από ανθρώπους που έχουν παρόμοιες απόψεις, κάτι που είναι σπουδαίο, διότι δεν θέλω ανθρώπους που έχουν αυτές τις απόψεις στο κόμμα μου».(βλ. The Independent, 6 Μαρτίου 2014).

Πάντως δεν περιμένω πολλά από το UKIP. Είμαι καχύποπτος για τους υποστηρικτές του και μπορώ να προβλέψω ότι οι υποστηρικτές του θα αξιοποιηθούν σαν τους Λευκούς εθνικιστές της Ουκρανίας, οι οποίοι αγωνίστηκαν για να αντικαταστήσουν ένα φιλο- ρωσικό καθεστώς με ένα καθεστώς Εβραίων ολιγαρχών. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν κάποιες ελπιδοφόρες ενδείξεις του φαινομένου UKIP. Η εχθρική ελίτ ουρλιάζει «ρατσιστές» και προσπαθεί να τρομάξει τους Λευκούς που τους αρέσουν αυτά που λέει το UKIP. Η τακτική δεν λειτουργεί. Πολλοί από εμάς δεν θέλουμε η χώρα μας να μετατραπεί σε ένα “Μοτέλ Roche”. Το UKIP μπορεί να είναι η αρχή για κάτι μεγάλο.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ