ΚΟ: Οι ηγέτες του δυτικού κόσμου μοιάζουν να συναγωνίζονται ποιος θα είναι αυτός που θα προδώσει πιο πολύ την χώρα του, το έθνος του, τον λαό του. Ποτέ στην ιστορία δεν υπήρχαν ηγέτες τόσο συνένοχοι στην καταστροφή της ιστορίας, των παραδόσεων, της κουλτούρας και της ταυτότητάς του λαού τους. Οι ηγέτες της χώρας μας είναι σίγουρα, στις πρώτες θέσεις.
Η ‘Πολιτική Ορθότητα’ έχει έρθει και έχει καθίσει στο σβέρκο των λαών της Ευρώπης και του δικού μας λαού, μέσα από μια καλά ενορχηστρωμένη σκευωρία μια κάστας ανθρώπων που σκοπό έχουν να καταφέρουν «ήσυχα», «πολιτισμένα» και προπαντός «δημοκρατικά» να δέσουν τα χέρια των ιδεολογικών και πολιτικών αντιπάλων τους, να επιβάλλουν τα δικά τους αρρωστημένα ιδεολογήματα και να ανακηρύξουν ορισμένες λέξεις και σκέψεις ‘ταμπού’ ενοχοποιώντας και τις ίδιες τις λέξεις και εκείνους που τις προφέρουν (όλα στο όνομα της «ανεκτικότητας» και της «διαφορετικότητας»). Είναι οι σύγχρονοι ιεροεξεταστές που καλούν τον «αμαθή όχλο» να υποταχθεί στο «αλάθητο δόγμα» τους, αλλιώς τους περιμένει η πυρά στην οποία θα καούν ως «αιρετικοί». Τα media, αυτή η πιστή θεράπαινα του σάπιου συστήματος, έχει αναλάβει πιστά τον ρόλο του «διαμορφωτή γνώμης» των μαζών. Μίας γνώμης βέβαια, που θα πρέπει να συμφωνεί κατά πάντα με την κρατούσα ιδεολογία ή μάλλον «ορθοδοξία» του συστήματος.
Το τέρας τους εδώ και πολύ καιρό έχει ξεφύγει από τα δεσμά του και σήμερα ζει και αναπτύσσεται μεταξύ των αφελών, οι οποίοι αδυνατούν να διακρίνουν τον έλεγχο της σκέψης και το επιδέξιο μανιπουλάρισμα από εκείνους τους «προοδευτικούς» με την πανομοιότυπη γλώσσα και τα «ξινά» πρόσωπα, που έχουν χίλιες μύγες να μυγιάζονται και απαιτούν το σύνολο της κοινωνίας νατροποποιηθεί έτσι ώστε να κατευνάσει τις νευρώσεις τους.
Τίποτα δεν παραξενεύει. Ο Τζορτζ Όργουελ το έθεσε πολύ ωραία στο «1984»: «Αυτός που ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν. Αυτός που ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον». Έτσι, θα πρέπει να απαλλαγούμε από κάθε μνήμη και ιδιαίτερα από όλες εκείνες τις μνήμες, τις εικόνες και τις φράσεις που «προσβάλλουν τον άλλον» και έρχονται από το παρελθόν, άσχετα αν κάποιες από αυτές μας κράτησαν ζωντανούς ή άλλες είναι αθώες. Έτσι στο μέλλον, οι πολιτικοί μας θα είναι σε θέση να πουν ότι τίποτα από όλα αυτά τα «μισαλλόδοξα» και «διχαστικά» δεν υπήρξε ποτέ, αλλιώς φέρτε μας αποδείξεις.
Ο λαός μας δέχεται αδιάκοπο σφυροκόπημα προπαγάνδας και συστηματική πλύση εγκεφάλου προκειμένου να έρθει σε κατάσταση απόλυτου ελέγχου, δουλείας, διαφθοράς και βαρβαρότητας. Για αυτό αλλοιώνεται η ιδιοπροσωπία του, αφανίζεται η εθνική του αυτοσυνειδησία, κακοποιείται η γλώσσα του, γελοιοποιείται η παράδοσή του και η πίστη του, ενοχοποιείται η ιστορία του και τα σύμβολά του, υποβαθμίζεται και εξαφανίζεται κάθε ηθική, πνευματική και ανθρωπιστική αξία αλλά και κάθε ιδανικό της φυλής μας που μας έχει παραδοθεί από τους προγόνους μας. Την ίδια ώρα, όπως σε ολόκληρο τον ‘δυτικό’ κόσμο, προωθείται η πολυπολιτισμικότητα, η παγκοσμιοποίηση, η αποεθνικοποίηση των λαών και το ανακάτεμα των φυλών, ταυτόχρονα με την ομογενοποίηση στην ανθρώπινη σκέψη και συμπεριφορά, ώστε να έχουμε "κλωνοποιημένους" και "μεταλλαγμένους" λαούς, ή μάλλον άθροισμα ατόμων που είτε θα ενδιαφέρονται μόνο για χρήμα, σάρκα, ύλη, τεχνολογία και διασκέδαση, είτε θα τρέμουν μήπως τους τα στερήσουν. Ηθικά και πνευματικά ανάπηρα όντα που δεν έχουν το σθένος μα αντιδράσουν στα νεοταξικά προγράμματα.
Ταυτόχρονα με αντιχριστιανικούς και αντεθνικούς νόμους υπονομεύουν συστηματικά τους δεσμούς που μας ενώνουν ως Έλληνες, «για ν’ αποξηρανθεί ηθικά ο λαός μας, να γίνει άμορφη και άβουλη μάζα, αγελαίο άθυρμα και καταναλωτικό σύνολο στην ακόρεστη βουλιμία της παγκοσμιοποίησης», όπως είχε πει ο πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής Π. Κρητικός ("Παρόν" 26/6/05).
Αξίζει να το επαναλάβουμε. Ποτέ δεν υπήρχε εποχή που μια χώρα να έχει ηγέτες τόσο συνένοχους στην καταστροφή της ιστορίας, των παραδόσεων, της κουλτούρας και της ταυτότητάς του λαού της.
Μπροστά μας υπάρχει ο δημοφιλής, πολύβουος δρόμος της υποταγής, του συμβιβασμού, της αποστασίας και της αδιαφορίας. Υπάρχει και ένας άλλος λιγότερο δημοφιλής και όχι πολυδιάβατος δρόμος. Αυτός της αντίστασης. Αντίστασης πνευματικής και έμπρακτης. Αντίστασης στους σχεδιασμούς και τις επιβολές της Νέας Τάξεως Πραγμάτων και των εγχώριων εντολοδόχων τους.
«Όσοι απομείναμε πιστοί στην παράδοση, όσοι δεν αρνηθήκαμε το γάλα που βυζάξαμε, αγωνιζόμαστε, άλλος εδώ, άλλος εκεί, καταπάνω στην ψευτιά. Καταπάνω σ᾿αυτούς που θέλουνε την Ελλάδα ένα κουφάρι χωρίς ψυχή, ένα λουλούδι χωρίς μυρουδιά. Κουράγιο, ο καιρός θα δείξει ποιος έχει δίκιο, αν και δε χρειάζεται ολότελα αυτή η απόδειξη».
- Φώτης Κόντογλου, «Πονεμένη Ρωμιοσύνη»
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου