Από την Μαρία Δεναξά
Τελικά ποιος κάνει κουμάντο στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Oι 28 Ευρωπαίοι εταίροι από κοινού;
Ο φθαρμένος από τις δοκιμασίες γαλλογερμανικός άξονας;  Η δαχτυλοδειχτούμενη Γερμανία ή οι λομπίστες;
Όπως πριν από πέντε χρόνια τέτοια εποχή, έτσι και σήμερα, διανύουμε τις λίγες εκείνες ημέρες που η Ευρώπη γίνεται ξανά επίκεντρο προσοχής, συζητήσεων κι ανταλλαγής απόψεων από «λαό και Κολωνάκι» σε ολόκληρη τη γηραιά Ήπειρο, με την ευκαιρία της ανανέωσης του Ευρωκοινοβουλίου.
Οι καταστάσεις που δημιούργησε η επιδεινούμενη κρίση,  η σταδιακή μετατροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια ψυχρή, δυσνόητη και περίπλοκη οντότητα με την καθολική  επιβολή της «ανταγωνιστικότητας» και οικονομικής «ανάπτυξης» ως κριτήριο ευημερίας απέναντι στην προδιαγραφόμενη και ιστορικά αναπόφευκτη παρακμή, ισοπέδωσαν τους κοινωνικούς ιστούς, αντικατέστησαν με την προκρούστεια λογική το όραμα της Ευρώπης των λαών και ξεγύμνωσαν λίγο περισσότερο την αχίλλειο πτέρνα του γυάλινου γίγαντα.
Εδώ και δεκαετίες τώρα, ανίατη πληγή των Βρυξελλών είναι τα πανίσχυρα λόμπι, που ευνουχίζουν και καθιστούν ανίσχυρη οποιαδήποτε χάραξη ευρωπαϊκής πολιτικής που δεν έχει την έγκρισή τους.
Όπως αναφέρει αποκαλυπτική έρευνα του ανεξάρτητου think tank «Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών» (Corporate Europe Observatory) με τίτλο «Τhe fire power of the financial lobby», παρόλο που στο προαιρετικό «μητρώο διαφάνειας» της Ε.Ε  δηλώνουν επίσημα ότι κάνουν lobbying 208 οργανώσεις στις Βρυξέλλες, οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτές ξεπερνούν τις 700.
Έχοντας στη διάθεσή τους 120 εκατομμύρια το χρόνο, δηλαδή 10 εκατομμύρια το μήνα, 1,700 λομπίστες του χρηματοπιστωτικού τομέα, των φαρμακευτικών εταιρειών, του κλάδου των τροφίμων, μεγάλων βιομηχανιών, των ασφαλιστικών, των τραπεζών και άλλων, έχουν τη δυνατότητα να ασκούν πιέσεις, να επηρεάζουν και να καθορίζουν τις αποφάσεις, που λαμβάνονται από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και αφορούν τις ζωές εκατομμυρίων Ευρωπαίων.
Το ποσό που διαθέτουν είναι κατά 30 φορές μεγαλύτερο από τα 4 εκατομμύρια ευρώ των οργανώσεων για την προστασία των καταναλωτών, των συνδικάτων και των ΜΚΟ.
Υπολογίζεται ότι για κάθε εργαζόμενο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που ασχολείται με θέματα του χρηματοπιστωτικού τομέα αντιστοιχούν τέσσερις λομπίστες, που εργάζονται «full time» για να υπαγορεύουν και να επιβάλλουν τις επιθυμίες παντοδύναμων συμφερόντων.
Για να πάρουμε μια γεύση από την επιρροή τους, μέσα στην έκθεση υπογραμμίζεται ότι 900 από τις 1,700 τροπολογίες μιας ευρωπαϊκής οδηγίας για τα επενδυτικά κεφάλαια γράφτηκαν από λομπίστες!
Ένα άλλο παράδειγμα; Μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2013, τρεις συντηρητικοί Βρετανοί ευρωβουλευτές είχαν σχεδόν 100 συναντήσεις με εκπροσώπους της GP Morgan, Citigroup και Goldman Sachs, όπου συζητήθηκαν διάφοροι ισχύοντες κανονισμοί όπως αυτοί που αφορούν τα παράγωγα προϊόντα.
Η Λερναία Υδρα έχει αμέτρητα κεφάλια.
Η έρευνα αποκαλύπτει ότι το 70% των ατόμων που απαρτίζουν τις ομάδες των εμπειρογνωμόνων είναι εκπρόσωποι των χρηματοπιστωτικών λόμπυ και μόλις το 0,8% μέλη των ΜΚΟ και 0,5% των συνδικάτων και άλλων οργανώσεων.
Με λίγα λόγια ένα δίκτυο εκατοντάδων επιχειρήσεων και οργανώσεων δραστηριοποιείται καθημερινά στις Βρυξέλλες σε όλα τα κέντρα προβληματισμού και αποφάσεων (Ευρωπαϊκά Ιδρύματα, Ευρωκοινοβούλιο, Ευρωπαϊκή Επιτροπή) με τρομερή αποτελεσματικότητα -ικανό να αντισταθεί σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση δεν πηγαίνει προς την κατεύθυνσή του.
Όπως με την επιβολή φόρου στις τραπεζικές συναλλαγές. Ο λεγόμενος φόρος Τόμπιν, του οποίου η υιοθέτηση ήταν (υποτίθεται) προτεραιότητα, αλλά ακόμη βρίσκεται σε διαβούλευση χωρίς να έχει ληφθεί απόφαση.
Μετά, λοιπόν, την καταστροφή του 2008 με την κατάρρευση των παγκόσμιων αγορών και την οικονομική κρίση που βιώνουμε πανευρωπαϊκά -κρίση που προκάλεσε ο χρηματοπιστωτικός τομέας- αντί να περιοριστεί η δύναμή του, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε εμφανίζεται με τεράστια επιρροή στη λήψη αποφάσεων.
Ως πότε;