Δολοφόνοι μιας χρήσεως

 Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, Ο ΟΣΒΑΛΝΤ, O ΡΟΥΠΑΚΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΟΡΗΓΟΙ ΠΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ

Aπό την Ιόλη Πιερίδη
PHOTOGRAPHER Angeliki Panagiotou
FOSPHOTOS / ALL RIGHTS RESERVED
Ελάχιστα λεπτά μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ο Τζέησον έκλεινε σε ένα φάκελο το τίμημα των 6 ενοικίων που απέμεναν ως την λήξη του συμβολαίου που είχε υπογράψει με τον ιδιοκτήτη του πολυτελούς διαμερίσματος στην Καστέλλα. Στη συνέχεια έγραψε στα αγγλικά ένα ολιγόλογο ευχαριστήριο σημείωμα που περιείχε μια απολογία για την αιφνίδια αναχώρησή του και έκλεισε πίσω του την πόρτα αφήνοντας πάνω τα κλειδιά. 
Λίγες ώρες πριν ο δολοφόνος μιας χρήσης Γιώργος Ρουπακιάς θα δεχόταν ένα τηλεφώνημα στο διαμέρισμά του στη Νίκαια. Η ώρα για την οποία είχε εκπαιδευθεί με προσήλωση όλο αυτό το διάστημα είχε φτάσει. Ήταν έτοιμος.
«Γύρω στις 11:30 δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον Γ.Δ., ο οποίος μου είπε ότι ο ίδιος είχε ένα τηλεφώνημα με το οποίο των ενημέρωναν να πάει στην τοπική αμέσως. Πράγματι πήγα στην τοπική και είδα 10-12 μηχανές στις οποίες επέβαιναν 17-18 άτομα, μεταξύ των οποίων αναγνώρισα τους… Ρώτησα τι έγινε και ο Κ. μου απάντησε ότι την πέσανε σε κάποιον δικό μας στο Κερατσίνι και μου έδωσε ένα τσαντάκι (μεγάλη θήκη κινητού) να τη βάλω στη θέση του συνοδηγού να μην του πέσει επειδή φόραγε μια λευκή φόρμα. Οι μηχανές ξεκίνησαν και εγώ ακολούθησα με το αυτοκίνητο χωρίς συνεπιβάτες. Στο αριστερό μου χέρι ήταν η καφετέρια Κοράλι. Εκεί είδα γύρω στα 20 άτομα μαζεμένα μαζί με τον Φύσσα, τον οποίο τότε δεν γνώριζα. Εγώ αναζήτησα χώρο να παρκάρω αλλά δεν βρήκα και ξαναβγήκα στην Τσαλδάρη. Πέρασα το διαχωριστικό διάζωμα της οδού Τσαλδάρη και διέκρινα στο απέναντι πεζοδρόμιο ένα κενό σημείο και αναγκάστηκα να κινηθώ αντίθετα στην Παναγή Τσαλδάρη για δέκα περίπου μέτρα ώσπου να φτάσω στο κενό σημείο. Πράγματι πάρκαρα εκεί, αλλά πριν καλά καλά παρκάρω άκουσα τον Φύσσα, ο οποίος ερχόταν κατά πάνω μου, ακολουθούμενος από άλλους, απευθύνοντας σε εμένα τη φράση “έλα εδώ ρε…”». Ίσως να με είχε διακρίνει νωρίτερα, όταν έκανα αριστερά στο Κοράλι μαζί με τις μηχανές και υποχρεωτικά κινήθηκα αργά», υποστήριξε ο Γιώργος Ρουπακιάς κατά την απολογία του ενώπιον των ανακριτών κάνοντας λόγο για μία «κακιά στιγμή».«Βλέποντας λοιπόν ένα δυνατό και ψηλό άντρα ακολουθούμενο από άλλους να έρχεται προς το μέρος που απειλητικά, φοβήθηκα για τη ζωή μου. Πριν προλάβω να καταλάβω καλά καλά τι συμβαίνει, κάποιος άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου μου, δεν ξέρω αν ήταν ο Φύσσας ή κάποιος άλλος και άρχισε να με τραβάει έξω. Σε μια υποδοχή δίπλα στις ταχύτητες και δεξιά μου είχα προσωπικά μου αντικείμενα και ένα πτυσσόμενο μαχαίρι (σουγιά) που είχα για αυτοπροστασία. Ενστικτωδώς προσπάθησα να το πιάσω για να αυτοπροστατευτώ. Όταν βρέθηκα στο πεζοδρόμιο είχα δεχτεί και συνέχισα να δέχομαι χτυπήματα στο κεφάλι με γροθιές. Δέχτηκε γροθιές όχι μόνο από τον Φύσσα αλλά τουλάχιστον από ένα ή δύο άτομα ακόμα. Ήταν ο φόβος, η ταραχή μου και η κακιά στιγμή».
Ο Γιώργος Ρουπακιάς ολοκλήρωσε την κατάθεσή του υποστηρίζοντας ότι δεν αποδέχεται τη συμμετοχή του σε εγκληματική οργάνωση και πως ούτε γνώρισε τη Χ.Α. σαν εγκληματική οργάνωση. «Ήμουν και είμαι πεπεισμένος για τις καλές προθέσεις αυτού του κόμματος», κατέληξε ο Ρουπακιάς.
Ο Τζέησον βρισκόταν ακόμη στην αίθουσα αναχωρήσεων του “Ελ. Βενιζέλος” όταν κάλεσε με το κινητό του γνωστό δικηγορικό γραφείο της Αθήνας. Έδωσε οδηγίες στον συνομιλητή του για το πως θα έπρεπε να διαχειρισθεί από δω και στο εξής την υπόθεση αλλά και την Οργάνωση στο σύνολό της. Στα επόμενα 10΄ θα έβλεπε από το παράθυρο του αεροπλάνου την περιοχή των Σπάτων στην συνέχεια το Σούνιο και μετά το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Το πουλάκι είχε πετάξει για τον επόμενο σταθμό, η Υπηρεσία γνώριζε ποιος θα είναι αυτός, ο ίδιος για την ώρα όχι.
Ο πρώτος κύκλος της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα θα έκλεινε με την απόφαση της διακοπής χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής.

«Είμαι ένα κοροΐδο, είμαι ένα κοροΐδο!» φώναζε κλαίγοντας ο Λι Χάρβει Όσβαλντ κατά την κράτησή του στις φυλακές του Ντάλας. Είχε μόλις δολοφονήσει τον Πρόεδρό του Τζον Κέννεντι.
Τα στοιχεία που κατατέληξαν στο δικαστήριο απέδειξαν ότι ο Όσβαλντ, ναι μεν είχε τραβήξει τη σκανδάλη, αλλά δεν το θυμόταν! Όταν φυσικά άρχισε να θυμάται και κινδύνευε έτσι να αποκαλυφθεί η ανάμειξη της CIA στην υπόθεση, έξω από το αστυνομικό τμήμα όπου κρατούνταν, τον περίμενε ο Τζακ Ρούμπι ο οποίος και τον εκτέλεσε εν ψυχρώ.
Ενδιαφέρον είναι ότι και ο Τζακ Ρούμπι δεν μπόρεσε να εξηγήσει τους λόγους της πράξης του. Στο τέλος ωστόσο ισχυρίστηκε ότι το έκανε, για να εκδικηθεί τον θάνατο του προέδρου. Ο ερευνητής της υπόθεσης, που μίλησε μαζί του, είχε την εντύπωση ότι ο Ρούμπι είχε πολλά διανοητικά κενά, συχνό φαινόμενο σε θύματα που έχουν υποστεί «πλύση εγκεφάλου»...
Για τα Αφεντικά του Τζέησον η “Χρυσή Αυγή” είχε ολοκληρώσει την αποστολή της και τώρα πλέον έπρεπε πάση θυσία να βγει από την πρίζα-να κλείσει ο διακόπτης ως την στιγμή που θα παραχθεί ο αντικαταστάτης της. Το πρόβλημα που αντιμετώπιζαν είναι με εκείνους από τους Έλληνες επιχειρηματίες που χρησιμοποίηθηκαν από τα Αφεντικά, επένδυσαν στην Χρυσή Αυγή και τώρα ήθελαν τα λεφτά της επένδυσής τους πίσω. Κάτι τέτοιο δεν συμπεριλαμβάνονταν στην συμφωνία. Οι Έλληνες επενδυτές στην προκειμένη περίπτωση ήταν κουτοπόνηροι, πονηροί, αλλά όχι έξυπνοι. Ο ένας πρόλαβε και εγκατέλειψε τη χώρα. Οι άλλοι συνεχίζουν να υποστηρίζουν το πρόγραμμα «Χρυσή Αυγή» εκνευρίζοντας τα Αφεντικά. Πριν λίγες μέρες τα Αφεντικά έστειλαν ένα «μήνυμα» στους επιχειρηματίες που επένδυσαν τα λεφτά τους στην Χρυσή Αυγή και απαιτούν να τα πάρουν πίσω. Το «μήνυμα» ήταν ξεκάθαρο, δεν άφηνε περιθώρια παρανόησης. Ονομάτιζε τους χορηγούς της Οργάνωσης και τους προειδοποιούσε για τον υψηλό κίνδυνο να γίνουν στόχοι «τρομοκρατικής» επίθεσης. Τα Αφεντικά είχαν τον τρόπο τους να στέλνουν μηνύματα, όσοι δεν ήξεραν να διαβάζουν κακό του κεφαλιού τους. Ο Τζέησον στο διάστημα της στρατολόγησης των επιχειρηματιών-χορηγών ήταν σαφής:
-Tα Αφεντικά μου έχουν τον πρώτο και το τελευταίο λόγο. Σας παρακαλώ να κρατήσετε αυτή την διευκρίνηση σαν ασφάλεια της ζωής σας...
kourdistoportocali