Ενώ η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέληξαν σε μια αρχή συμφωνίας για τη Μέση Ανατολή γενικότερα, και τη Συρία ειδικότερα, ο πόλεμος συνεχίζεται στη Συρία. Αυτό το παράδοξο εξηγείται καταρχήν από την απειθαρχία και το μίσος που επιδεικνύουν οι τουρκική και σαουδική κυβερνήσεις. Για τον Τιερί Μεϊσάν, θέτοντας στο φώς της επικαιρότητας τον ρόλο του Χακάν Φιντάν (Hakan Fidan), η Wall Street Journal στέλνει μια προειδοποίηση στην Άγκυρα.
Δαμασκός, 20.10.2013. Ο τουρκικός τύπος αφιερώσε πολλά άρθρα για να σχολιάσει το άρθρο της Wall Street Journal για τον Χακάν Φιντάν [ 1 ].
Με σοβινιστική ομοφωνία, θεωρεί ότι η επίθεση της οποίας είναι αντικείμενο είναι απόδειξη εκ των υστέρων του κύρους της πολιτικής ανεξαρτησίας του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντοδάν ενώπιον των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι έτσι όμως;
Σύμφωνα με την Wall Street Journal , ο επικεφαλής της ΜΙΤ (η κύρια τουρκική μυστική υπηρεσία), θα ήταν στην πραγματικότητα το νούμερο δύο του καθεστώτος μετά από τον Πρωθυπουργό και πριν, τόσο από τον πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιούλ, όσο και από τον υπουργό Εξωτερικών Αχμέντ Νταβούτογλου.
Η άφιξη του έμπιστου ανθρώπου του Ερντογάν στη κορυφή της MIT, το Μάιο 2010, φέρεται να σήμανε την αρχή μιας μη αμερικανικής πολιτικής της Τουρκίας: σύλληψη και καταδίκη των ανώτερων αξιωματικών που συνδέονταν με το Πεντάγωνο (δίκη Εργκένεκον), υποστήριξη στους Αδελφούς Μουσουλμάνους με την ευκαιρία της Αραβικής Άνοιξης, και προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί η συριακή σύγκρουση για τον διαμελισμό της χώρας και τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους.
Προπαντός, η Wall Street Journal κατηγορεί τον Χακάν Φιντάν ότι υποστηρίζει τους τζιχαντιστές στη Συρία, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που είναι οι πιο βίαιοι αντι-δυτικοί, παρά τις προειδοποιήσεις της Ουάσιγκτον. Αναφέρει έναν κεμαλικό βουλευτή, τον Μεχμέτ Αλί Εντιμπογλού ο οποίος πιστοποιεί ότι είδε μια ντουζίνα αυτοκίνητα της τουρκικής αστυνομίας να συνοδεύουν πάνω από πενήντα λεωφορεία που μετέφεραν τζιχαντιστές στη Συρία, δηλαδή, μια νηοπομπή πάνω από 2.000 μαχητές. Και δεν θα ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό.
Ωστόσο, η εφημερίδα ξεχνά να αναφέρει ότι σε αντίθεση με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο Χακάν Φιντάν δεν είναι Αδελφός Μουσουλμάνος, αλλά ήταν εγγύς στο Φετουλάχ Γκιουλέν (ο γκουρού του προέδρου Γκιούλ).
Ομοίως, οι ερευνητές της Wall Street Journal παραβλέπουν το παρελθόν του, σαν ο επικεφαλής των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών να ήρθε από το πουθενά. Η εφημερίδα αναφέρει το πέρασμα του ως επικεφαλής της τουρκικής Υπηρεσίας Διεθνούς Συνεργασίας (Τίκα) χωρίς να αναφέρει τον ρόλο του για την επέκταση της επιρροής της Άγκυρας στην Κεντρική Ασία και, μέσω της κοιλάδας Φεργκάνα, μέχρι την Κίνα. Θυμίζει τις ισραηλινές κατηγορίες για συνεργασία με το Ιράν, όταν εργαζόταν στον ΔΟΑΕ, αλλά χωρίς να διευκρινίσει ότι ο κ. Φιντάν διορίστηκε επικεφαλής της MIT τρεις ημέρες πριν από την υπόθεση του Μαβί Μαρμαρά για να επιβλέψει την επιχείρηση αυτή.
Από την πλευρά μας, θεωρούμε ανάποδα αυτή τη πολεμική: πριν από ένα μήνα, τίποτα στην τουρκική πολιτική δεν συγκρουόταν με τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Το αντίθετο. Όλα έγιναν σύμφωνα με τις εντολές της Ουάσιγκτον:
Ø Έτσι, η καταδίκη των ανώτερων αξιωματικών δεν ήταν πλήγμα κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά μια ποινή για την προθυμία τους να πάρουν απόσταση από τους Αμερικανούς και να προσεγγίσουν το Κινέζικό Λαϊκό Στρατό, όπως αποδεικνύεται από την ταυτόχρονη καταδίκη υπευθύνων του μικροσκοπικού μαοϊκού Κόμματος των Εργατών [ 2 ].
Ø Η στήριξη στη Μουσουλμανική Αδελφότητα στη Βόρεια Αφρική δεν είναι μια ξαφνική ιδιοτροπία της Άγκυρας, αλλά η εκτέλεση του σχεδίου του Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, συντονισμένο με το γραφείο της Χίλαρι Κλίντον μέσω της «Αδελφής» Ούμα Abedin και με το Ίδρυμα William J. Κλίντον μέσω του «Αδελφού» Gehad El-Haddad, επίσης, υπεύθυνος επικοινωνίας του κόμματος του κ. Ερντογάν. Θα παρατηρήσουμε εξάλλου, ότι η μητέρα της κας Abedin διοικούσε με την κα Μόρσι το γυναικείο παρακλάδι της Αδελφότητας , ενώ ο πατέρας του κ. el-Haddad ήταν ο διπλωματικός σύμβουλος του προέδρου Μόρσι.
Ø Τέλος, οι προσπάθειες να δημιουργηθεί ένα Κουρδικό κράτος στη Συρία ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του Πενταγώνου που σκόπευε να χωρίσει τη Συρία σε μερικά κράτη, σύμφωνα με τον χάρτη που δημοσιεύθηκε το 2006 από τον Ralph Peters [ 3].
Και ο Χακάν Φιντάν ο οποίος συμμετείχε το 2009 στις μυστικές διαπραγματεύσεις με το ΡΚΚ στο Όσλο είναι ο καλύτερος Τούρκος γνώστης του θέματος.
Επιπλέον, η τουρκική πολιτική μεταστροφή δεν έλαβε χώρα το Μάιο του 2010 με την άφιξη του Χακάν Φιντάν ως επικεφαλής της MIT, αλλά το 2011, κατά τη διάρκεια του πολέμου ενάντια στη Λιβύη.
Εκείνη την εποχή, υπό τη πίεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η Άγκυρα συνειδητοποίησε τις ευκαιρίες που παρείχε η συμφωνία ΗΠΑ-Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Από αυτή τη στιγμή, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έγινε πάλι «Αδελφός», παρά την υποτιθέμενη παραίτηση του από την Αδελφότητα κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του το 1998 και τη «προσχώρηση» του στο κοσμικό κράτος.
Το πραγματικό πρόβλημα έγκειται αλλού: η στήριξη στους τζιχαντιστές.
Κατά την έναρξη του πολέμου στη Συρία, η τελευταία χρηματοδοτήθηκε από το Κατάρ και συντονιζόταν από το ΝΑΤΟ μέσω της τουρκικής βάσης του Ιντσιρλίκ. Ήταν επομένως άψογη.
Αλλά μετά τη συμφωνία Ρωσία-ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της κρίσης των χημικών όπλων, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποσύρθηκαν στρατιωτικά από τη συριακή σύγκρουση, ενώ η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία συνεχίζουν το παιχνίδι.
Ως εκ τούτου, το άρθρο της Wall Street Journal πρέπει να θεωρηθεί ως μια προειδοποίηση προς τους κκ. Ερντογάν και Φιντάν: Μη έχοντας καταφέρει να κατακτήσουν τη Συρία εντός του χρονοδιαγράμματος που είχε οριστεί, καλούνται να εγκαταλείψουν το παιγνίδι, ανεξάρτητα από τις συνέπειες για αυτούς στην εσωτερική πολιτική.
Ο Χακάν Φιντάν, ο οποίος εργάστηκε για τις υπηρεσίες πληροφοριών του ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Κόσοβο και ο οποίος σπούδασε στις Ηνωμένες Πολιτείες, θα πρέπει να κατανοήσει αυτό το μήνυμα.
Thierry Meyssan
Πηγή Al-Watan (Συρία)
[1] “Turkey’s Spymaster Plots Own Course on Syria. Hakan Fidan Takes Independent Tack in Wake of Arab Spring”, par Adam Entous et Joe Parkinson, The Wall Street Journal, 10 octobre 2013.
[2] « Le coup d’État judiciaire de l’AKP », par Thierry Meyssan, Al-Watan (Syrie), Réseau Voltaire, 19 août 2013.
[3] “Blood Borders ; How a Better Middle-East Would Look”, par Ralph Peters, Armed Forces Journal, juin 2006
http://www.voltairenet.org/article180584.html
.jpg)
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου