Πτήση 2014 για την... Κόλαση

Σταύρος Χριστακόπουλος

Τελικά πράγματι η Ελλάδα... απογειώθηκε, όπως υποσχόταν τον περασμένο Φεβρουάριο ο Αντώνης Σαμαράς θέτοντας ως προϋπόθεση την αντοχή της κυβέρνησής του. Μόνο που το δρομολόγιό της,
σύμφωνα με τον Γιάννη Στουρνάρα, οδηγεί κατευθείαν στην... Kόλαση.

Η Κόλαση αυτή θα κρατήσει, όπως λέει τώρα ο υπουργός Οικονομικών, μέχρι τον Ιούνιο του 2014, αφού μέχρι τότε «θα κριθούν όλα με τους δανειστές». Φυσικά, λέει πάλι ψέματα. Με την ίδια άνεση με την οποία αυτή η κυβέρνηση ψεύδεται συνεχώς και ασυστόλως.

Εξ άλλου οι ίδιοι οι δανειστές έχουν καταδείξει ότι δεν ενδιαφέρονται ούτε για τα χρονοδιαγράμματα ούτε για τις πολιτικές ανάγκες ούτε για τις αντοχές της κυβέρνησης. Έχουν επίσης καταδείξει ότι αυτό που οι κυβερνητικοί επιθυμούν να τακτοποιηθεί τάχιστα, δηλαδή μια ευνοϊκή ρύθμιση για τα χρηματοδοτικά κενά της επόμενης τριετίας και για το χρέος, οι δανειστές θέλουν να μετακυλιστεί όσο το δυνατόν περισσότερο.

Η κυβέρνηση σέρνεται συνεχώς στα πόδια τους εκλιπαρώντας πολιτική στήριξη, την ώρα που στο εσωτερικό ανακοινώνει ψευδείς προθεσμίες για καλές ειδήσεις.

● Υποσχόταν «καλές ειδήσεις» μετά τις γερμανικές εκλογές, αλλά δεν ήρθαν ποτέ.

● Υποσχόταν ότι η εμφάνιση ενός πρωτογενούς πλεονάσματος θα αποτελούσε την εκκίνηση μιας διαδικασίας ελάφρυνσης του χρέους, αλλά τελικά οι δανειστές δεν τους άφησαν να το χαρούν ούτε εβδομάδα, ενώ τα μισόλογά τους δείχνουν ότι μάλλον το αμφισβητούν.

● Υποσχόταν ότι την άνοιξη του 2014, με την αξιολόγηση της τρόικας, θα άνοιγε η συζήτηση για το χρέος και μιλούσαν για κούρεμα. Όμως το κούρεμα έχει αποκλειστεί και η άνοιξη έχει γίνει «καλοκαίρι και βλέπουμε».

● Υποσχόταν «πολιτική διαπραγμάτευση», στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο, αλλά η σταθερή απάντηση όλων των υψηλών Ευρωπαίων παραγόντων – προεξαρχόντων της Μέρκελ και του Σόιμπλε – είναι ότι «συνομιλητής σας είναι η τρόικα». Όσο και αν την ξορκίζουν επικοινωνιακά οι κυβερνητικοί, ξέρουν ότι αυτή είναι η πηγή της πολιτικής εξουσίας στη χώρα.

Ο κατάλογος διακηρύξεων και αντίστοιχων διαψεύσεων είναι πολύ μακρύς.

Όμως το σημαντικότερο από τα στοιχεία των τελευταίων ημερών δεν είναι μια «υπόσχεση», αλλά μια «απειλή». Αυτή των εκλογών, η οποία στην πιο γελοία διάστασή της συμπληρώνεται με μια δεύτερη «απειλή»: «Στηρίξτε μας για να μην έρθει ο Τσίπρας». Προφανώς πρόκειται για μια κραυγή απελπισίας – δεν νομίζω ότι αυτό χρειάζεται διευκρίνιση.

Ωστόσο είναι καταφανές επίσης ότι τόσο αυτός που τη διατυπώνει – ο Σαμαράς – όσο και αυτοί που έχουν αναλάβει να τη μεταδίδουν στο «πόπολο» αδυνατούν να αντιληφθούν τη γελοιότητα του μάταιου εκβιασμού.

Η νυν κυβέρνηση στα μάτια της κοινωνίας εμφανίζεται απλώς υποταγμένη στα κέφια της διεθνούς τοκογλυφίας. Είναι η κυβέρνηση που περισσότερο από κάθε άλλη γκρεμίζει υγεία, ασφάλιση, παιδεία και όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού κράτους. Είναι, μάλλον, ο «καλός μαθητής» της τρόικας.

Κι όμως, στα μάτια αυτών που απαιτούν – βάσει των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων τους – την πλήρη εκποίηση της Ελλάδας, αυτή η κυβέρνηση είναι ένας ακόμη... «κακός μαθητής», αφού σε όλα τα επίπεδα που καλύπτουν οι δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνιά τους η κυβέρνηση βρίσκεται πολύ πίσω από τις προσδοκίες και τις ανειλημμένες υποχρεώσεις.

● Οι απολύσεις πάνε με ρυθμό χελώνας και με συνυπολογισμό του πολιτικού κόστους.

● Οι ιδιωτικοποιήσεις αφήνουν ψίχουλα – και επιπλέον γίνονται αργά – ενώ τα όποια φιλέτα καταλήγουν σε εγχώριους επιχειρηματίες και φίλους της κυβέρνησης και κυρίως της Ν.Δ.

● Μπορεί οι δομές της παιδείας να γκρεμίζονται, αλλά η ιδιωτικοποίησή της αργεί και ενδέχεται να σκοντάψει στο σύνταγμα, το οποίο αργεί ακόμη να αλλάξει.

● Λειτουργικό και μόνιμο φορολογικό σύστημα δεν υπάρχει, ενώ η διαφθορά και η παραοικονομία ανθούν πιο πολύ παρά ποτέ με συνέπεια να μην εισπράττονται τα ζητούμενα.

Γι’ αυτό οι δανειστές κωφεύουν στις κυβερνητικές ικεσίες. Διότι, σε μια μακρά λίστα διαπιστωμένων «ανεπαρκειών», ούτε ο πρωθυπουργός ούτε οι υπουργοί του διαθέτουν απαντήσεις πειστικές έναντι των αφεντικών τους. Παρά μόνο κλαψουρίζουν ότι θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ αν δεν αντέξουν.

Το χειρότερο γι’ αυτούς, πάντως, είναι ότι η υποτιθέμενη απειλή τους λειτουργεί «ανάποδα» για τους ίδιους. Πράγματι η τρόικα θα προτιμούσε μια σειρά μεγάλες «δουλειές» να κλείσουν πριν ο – ενδεχομένως απρόβλεπτος – ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει (μάλλον... νομοτελειακά) τη διακυβέρνηση.

Όμως αυτό το ενδεχόμενο δεν τους οδηγεί στην ελάφρυνση των βαρών, καθώς μια τέτοια επιλογή θα συνιστούσε υποχώρηση από τα προς όφελός τους συμφωνηθέντα. Αντιθέτως προτιμούν να «απαγορεύουν» τις πρόωρες εκλογές. Προτιμούν να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια με την πιο υποταγμένη στα κέφια τους κυβέρνηση – ακόμη και αν πρόκειται για έναν κακό και αναποτελεσματικό «μαθητή».

Κι αν ακόμη τελειώσουν οι αντοχές του Σαμαρά, όμως, ή επισυμβεί το... απευκταίο «πολιτικό ατύχημα», δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτό θα σημάνει αυτομάτως εκλογές. Πρώτα θα εξαντληθούν όλα τα περιθώρια σχηματισμού κυβέρνησης, ακόμη και με άλλον πρωθυπουργό. Ίσως – δεύτερη φορά τα τελευταία χρόνια – να ξαναδούμε το σενάριο του «τεχνοκράτη» και αναλώσιμου πρωθυπουργού.

Ένα είναι, πάντως, βέβαιο: οι δανειστές δεν πρόκειται να λυπηθούν κανέναν, όσες ικεσίες και αν λάβουν. Προέχουν οι μεγάλες μπίζνες. Στον βωμό της ολοκλήρωσής τους θα θυσιάσουν οποιονδήποτε, απλώς παρέχοντας όσο πολιτικό οξυγόνο χρειάζεται ο ετοιμοθάνατος για να αναπνέει. Κι αν τυχόν εκπνεύσει, δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να τον δέσουν πάνω στο άλογο και να τον περιφέρουν όπως τον Ελ Σιντ...

Σε κάθε περίπτωση, η Πτήση 2014 προς την Κόλαση συνεχίζεται...