Ο θάνατος της Τιμής

Άρθρο από το ΙΔΕΑΠΟΛΙΣ:

Η Δυτική κοινωνική Τιμή έχει θυσιαστεί στο βωμό του μεταμοντέρνου. Αυτό είναι γεγονός. Η Τιμή είναι πλέον κάτι το ξένο στο μυαλό της Δύσης και πραγματικά δεν υπάρχει κανένα πρότυπο για τον Δυτικό άνθρωπο. Γιατί πρέπει να κρατήσουμε την Τιμή σε τόσο μεγάλη εκτίμηση; Τι είναι Τιμή; Γιατί θυσιάστηκε η Τιμή;

Σε κάθε γωνιά της Γης όπου, ιστορικά ή και στο παρόν, μπορεί να βρεθεί η Τιμή, προσδιορίζεται με τον ίδιο τρόπο, ανεξάρτητα με τον πολιτισμό ή την περιοχή. Η Τιμή είναι η αιώνια υπόληψη του εαυτού. Δεν προσδιορίζεται απαραίτητα από τη νοημοσύνη, την πονηριά, τη δύναμη, την ταχύτητα ή το ταλέντο. Η Τιμή έχει να κάνει με την Αξία, την πίστη, την φιλαλήθεια, το σεβασμό, τους καλούς τρόπους, την πειθαρχία και την ταπεινότητα. Ως εκ τούτου, το υψηλό αίσθημα της Τιμής είχε μεγάλη αξία για την κοινωνία και βρισκόταν σε μεγάλη υπόληψη. Επομένως, οι δραστηριότητες των εντίμων ήταν σημαντικές.

Δεν είναι ότι οι αξιότιμες πράξεις έχουν εκλείψει τελείως από τη Δύση, απλά η Τιμή πλέον δεν αποτελεί ιδανικό. Δεν βρίσκεται, πλέον, σε μεγάλη εκτίμηση. Τι έχει μείνει όμως σε μεγάλη εκτίμηση; Ο εαυτός, φυσικά. Οι μεταμοντέρνες μας αρχές επισημαίνουν αυτή την απλή αλήθεια. Γνωστικιστικός αθεϊσμός, φεμινισμός, μηδενισμός του φύλου, απόρριψη της φυλής, “αντικαπιταλισμός”, “πολιτικά και ατομικά δικαιώματα”, σεξουαλικές παρεκτροπές. Γιατί όχι, στο κάτω κάτω; Ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις;

Η Τιμή και η πειθαρχία δεν είναι συμβατές με τον μεταμοντέρνο μας πολιτισμό. Αυτό είναι γεγονός. Οι μεν εκτιμούν την ανιδιοτέλεια, ο δε τον εγωισμό. Ο μεταμοντερνισμός είναι το αντίθετο της Τιμής. 

Στον πολιτιστικό φιλελευθερισμό, αυτός ο εγωισμός είναι αναπόφευκτος. Δεν πιστεύω ότι η Δύση απλά παραμερίζει την Τιμή για πλάκα. Ήταν μία ακούσια συνέπεια. Μία θυσία που έπρεπε να γίνει, ώστε το πολιτιστικό τους όραμα να τεθεί σε εφαρμογή. Το να υπάρχουν παρίες, το να υπάρχουν ανεπιθύμητοι, δεν αποτελεί επιλογή για τον μεταμοντερνισμό. Στο κάτω κάτω, “είμαστε όλοι άνθρωποι”. “Κανένας δεν είναι πιο ιδιαίτερος από τον άλλον”. “Ζεις μόνο μια φορά” (Y.O.L.O.). “Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μισείς”.

Κι έτσι έγινε. Η κοινωνική ιεραρχία εξαφανίστηκε. Η οικογένεια είναι κάτι το απροσδιόριστο, η καταγωγή δεν σημαίνει τίποτα, η πειθαρχία εξαφανίστηκε και η Τιμή είναι κάτι το εξωγήινο. Ε και, σωστά; Τώρα μπορούμε να απολαύσουμε τις σεξουαλικές μας επιθυμίες χωρίς αλυσίδες! Μπορούμε να ξεχάσουμε τα πάντα σχετικά με το τι ήθελαν οι πρόγονοί μας για εμάς! Μπορούμε να πετάξουμε τις οικογενειακές αξίες παραπέρα και να δημιουργήσουμε τις δικές μας αξίες. Θα ορίζω εγώ τη ζωή μου όπως θέλω! Είμαι παραπάνω από άνθρωπος! Είμαι το σύμπαν! Ήρθε η ώρα για εμένα, εμένα, εμένα!

Σ' αυτό το σημείο, ο μεταμοντερνισμός θα σταθεί με δέος όταν συναντηθεί με τα αποτελέσματα αυτής της πολιτιστικής επανάστασης. Οι άντρες δεν θέλουν να παντρευτούν. Γιατί να το κάνουν άλλωστε; Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είσαι δεσμευμένος. Τα ποσοστά των Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενων Νοσημάτων είναι επικίνδυνα ανεβασμένα. Γιατί όχι; Ζεις μόνο μια φορά. Η κατάχρηση ναρκωτικών έχει χτυπήσει ταβάνι. Ε και; Ποιος είσαι εσύ για να κρίνεις; Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενα κείμενα, ζούμε σε μία κοινωνία που λατρεύει την πτώση. Η αυτοκαταστροφή, για τον μεταμοντερνισμό, εξακολουθεί να είναι μία αναβάθμιση σε σχέση με την κοινωνική ιεραρχία. Ο πολιτισμός μας είναι αρκετά ευχαριστημένος με το να αυτοκανιβαλίζεται στο όνομα των αισθήσεων. Απόλυτη παράνοια.

Είμαστε, στ' αλήθεια, τόσο έκπληκτοι που βλέπουμε την αυτοκαταστροφή της κοινωνίας μας; Ένα αγόρι μεγαλώνει μέσα σε ένα ανεξέλεγκτο διαδίκτυο, μια χυδαία τηλεόραση, μια μοντέρνα ραδιοφωνική μουσική και την twerk ομάδα του στο λύκειο. Είναι περικυκλωμένο από τις δικές μας μοντέρνες αξίες και πρότυπα. Οπότε, όταν αποφασίσει να πάρει το όπλο και να σκοτώσει μερικούς συμμαθητές του, θα αναρωτηθούμε, αλήθεια, για το τι έφταιξε; Η Τιμή δεν μπορεί να πεταχτεί σαν μια ιδιοτροπία. Η ιεραρχία πρέπει επίσης να καταδικαστεί και να δαιμονοποιηθεί ώστε να μπορεί να καταστραφεί. Τα Λευκά παιδιά χάνουν το μυαλό τους από μια εκφυλισμένη κοινωνία που τους καταδικάζει; Αυτό πρέπει να συμβαίνει επειδή υπάρχει πρόβλημα με τα Λευκά παιδιά. Δεν μπορεί να είναι δικό μας το λάθος. Η διαβολική ιεραρχία φταίει για όλα.

Το θέμα είναι ότι η θυσία της Τιμής έχει ένα βαρύ τίμημα. Ο μεταμοντερνισμός είναι ανίκανος να διαχειριστεί αυτά τα προβλήματα. Για να προσπαθήσεις να λύσεις αυτά τα προβλήματα σημαίνει ότι θα θεσπιστεί κάποια μορφή κοινωνικής ιεραρχίας. Κάποια μορφή κοινωνικών προτύπων. Ποιος είσαι εσύ που λες στον κόσμο πώς να ζήσει; Ποιος είσαι εσύ να κρίνεις; Η Τιμή πρέπει να αποφευχθεί με κάθε κόστος στον μεταμοντερνισμό. Οτιδήποτε άλλο είναι θρησκοληψία και ρατσισμός.

Οι άνθρωποι είναι κενοί επειδή ο μοντέρνος μας πολιτισμός δεν έχει δομή. Δομή η οποία θα απαιτούσε κάποια μορφή περιορισμού της κοινωνικής τους ελευθερίας. Αυτό είναι τελείως απαράδεκτο. Η μοναξιά έχει γίνει επιδημία και ο πολιτισμός μας είναι άψυχος. Ωστόσο, το μόνο πράγμα που μας κρατάει, στο τέλος της ημέρας, είναι η σκέψη πως κάποιος ίσως θέλει να μας περιορίσει. Αυτό πολεμάται με νύχια και με δόντια. Ίσως είναι το μοναδικό πράγμα που μας κρατάει από το να εκραγούμε μέσα στη μοναξιά μας. Αξίζει; Είναι η κενότητά σου άξια για να πολεμήσεις γι' αυτήν;

Το να σκοτώσεις το Θεό, δεν είναι αρκετό.

Σκότωσες την Τιμή και το μόνο που κατάφερες είναι το νοικοκυριό μιας ανύπαντρης μητέρας.

Μετάφραση από το πρωτότυπο (The Right Stuff), Β.Κ. - Πηγή