Βρισκόμαστε σαν χώρα σε μία κρίσιμη ιστορικά καμπή, στην οποία βιώνουμε μία πρωτοφανή σε μέγεθος οικονομική κρίση, αλλά ταυτόχρονα «ανακαλύφθηκαν» από τους πολιτικούς μας τα ενεργειακά κοιτάσματα, τα οποία είναι άκρως ενδιαφέροντα και συγκεντρώνουν την προσοχή τόσο της Ευρώπης (ιδιαίτερα της ενεργειακά εξαρτημένης Γερμανίας) όσο και των ΗΠΑ (που αποτελούν τον κυρίαρχο παγκόσμιο «παίκτη» της ενέργειας).
Σε αυτή ακριβώς την συγκυρία η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση, λειτουργεί με μυστικές επαφές και ταυτόχρονα όλως παραδόξως τολμά και προκαλεί το άνοιγμα των εθνικών θεμάτων της χώρας, σε μία περίοδο γενικότερων γεωπολιτικών ανακατατάξεων, με σοβαρούς κινδύνους –λόγω κάκιστων χειρισμών και έλλειψης εθνικής στρατηγικής πολιτικής- να προκαλέσει ζημία αντί κέρδους και να εξαναγκαστεί σε υποχωρήσεις στις ό,ποιες συμφωνίες επί των ενεργειακών.
Η υψηλή κινητικότητα και τα ταξίδια του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά την τελευταία περίοδο, είναι άμεσα συσχετισμένη με τα ενεργειακά της Ελλάδας, η οποία –σύμφωνα με δηλώσεις του Αντώνη Σαμαρά, αλλά και του Ευάγγελου Βενιζέλου- είναι δυνατόν να τροφοδοτήσει με ενέργεια ολόκληρη την Ευρώπη για μεγάλο χρονικό διάστημα (πολλών δεκαετιών). Ουσιαστικά, αν και δεν έχουν αναφερθεί αριθμοί, τα ποσά ανέρχονται σε πολλά τρισεκατομμύρια δολάρια… Και γι αυτό τον πλούτο μέχρι στιγμής δεν έχει ενημερωθεί ο ελληνικός λαός, ο οποίος είναι ο νόμιμος και φυσικός ιδιοκτήτης…
Ο κ. Σαμαράς, κινούμενος με υψηλή ταχύτητα και δείχνοντας πως έχει επιλέξει την Δύση ως συνομιλητή. Πέρα από την μυστικότητα των συζητήσεων σχετικά με την εξόρυξη – εκμετάλλευση των ελληνικών ενεργειακών πόρων, ο Αντώνης Σαμαράς προσπαθώντας να κινηθεί και στο γεωπολιτικό πεδίο, περνά και στον τομέα της διακίνησης της ενέργειας, δηλαδή των αγωγών, σε μία προσπάθειά του να πετάξει έξω από το γεωπολιτικό παιχνίδι την Τουρκία (μέσω ενός ενεργειακού αγωγού από Ισραήλ - Κύπρο - Ελλάδα που θα καταλήγει στην Ευρώπη). Έτσι, η επίσκεψη του πρωθυπουργού της Ελλάδας στο Ισραήλ θεωρείται τόλμημα υψηλού ρίσκου, αφού είναι άγνωστο τι θα συμβεί τελικά, στην περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία με το Τελ Αβίβ και πως θα αντιδράσουν οι Ισραηλινοί που έχουν μία μοναδική ευκαιρία να γίνουν το γεωπολιτικό «κλειδί» της ενέργειας τόσο στην εξόρυξη, όσο και στην επεξεργασία (υγροποίηση φυσικού αερίου), την μεταφορά και την εμπορική εκμετάλλευσή της.
Φυσικά, το Τελ Αβίβ με μία συνεργασία με την Κύπρο και την Ελλάδα μπορεί να αναδειχθεί ως ο μοναδικός παίκτης – παράγοντας που θα εξασφαλίζει την απροβλημάτιστη ροή ενέργειας στην Ευρώπη, αλλά ταυτόχρονα θα αυξήσει τα ποσοστά του (επί των κερδών) μέσα από μία «καλή συμφωνία» με τον Έλληνα πρωθυπουργό, ο οποίος φαίνεται πως προσπαθεί να προλάβει συμφωνίες, χωρίς όμως να έχει στη διάθεσή του προσφορές και από άλλους ενδιαφερόμενους, παρά το καταγεγραμμένο ενδιαφέρον της Μόσχας.
Σε αυτή την πολιτική επιλογή του πρωθυπουργού στηρίχθηκε και το περίφημο success story (που ήταν προάγγελος των επισκέψεων και συμφωνιών του πρωθυπουργού της Ελλάδας σε ΗΠΑ και Ισραήλ).
Επίσης, σε αυτή την κρίσιμη ιστορική συγκυρία βρίσκεται τόσο και η οικονομική κρίση της Ελλάδας, όσο και η στροφή των δυτικών ΜΜΕ, που άρχισαν να «βλέπουν» έξοδο της Ελλάδας από την κρίση.
Αλλά στο γεγονός της πρωθυπουργικής «διαχείρισης» των ενεργειακών κοιτασμάτων οφείλεται και η στροφή των «δανειστών» της Ελλάδας, οι οποίοι –σύμφωνα με το «Βήμα»- είναι πλέον διατεθειμένοι να εκδώσουν 50ετές ομόλογο, ελαφρύνοντας το βάρος του χρέους της Ελλάδας, ενώ υπάρχουν και πληροφορίες ακόμη και για διαγραφή σημαντικού μέρους του χρέους εκ μέρους των δανειστών. Και αυτή η «στροφή» των δανειστών της Ελλάδας, σίγουρα δεν γίνεται επειδή ξαφνικά κατάλαβαν πως καταστρέφουν την χώρα…
Επειδή ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, είχε προχωρήσει σε διάγγελμα για την περιβόητη μείωση του ΦΠΑ εστίασης, μήπως θα έπρεπε να αναλογιστεί πως είναι επιτακτική η ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών σχετικά με τα ταξίδια του σε ΗΠΑ και Ισραήλ, τα οποία αφορούν τον ενεργειακό πλούτο της χώρας;
Δεν πρέπει οι Έλληνες να γνωρίζουν τι ακριβώς δίνει και σε ποια τιμή ο κ. Σαμαράς;
Αποτελεί προσωπική του περιουσία ο ορυκτός (ενεργειακός και μη) πλούτος της χώρας, για να τον διαχειρίζεται κρυφά και χωρίς καμία ενημέρωση των πολιτών;
Αποτελεί για τον Αντώνη Σαμαρά υποδεέστερο σε σπουδαιότητα γεγονός -από τον φόρο εστίασης- η κρυφή διαχείριση πολλών (έχει αναφερθεί πως πρόκειται για πολλές δεκάδες) τρισεκατομμυρίων δολαρίων;
Υπάρχει σχέδιο – πλάνο διαχείρισης μίας εθνικής κρίσης που θα προκύψει εξαιτίας υψηλών απαιτήσεων εκ μέρους του Τελ Αβίβ και της Ουάσινγκτον;
Είναι σαφές πως επιχειρείται η δημιουργία συμμαχικών δυνάμεων στην ανακήρυξη και την υλοποίηση της ΑΟΖ εκ μέρους της Ελλάδας. Όμως, ταυτόχρονα οι κίνδυνοι του εγχειρήματος του Αντώνη Σαμαρά δεν είναι θεωρητικοί, αλλά είναι πραγματικοί και ορατοί (αφού όλα εξαρτώνται από την "διάθεση" των συνομιλητών), ο πρωθυπουργός επιλέγει την «μυστική διπλωματία» διακινδυνεύοντας το σοβαρό ενδεχόμενο να βρεθεί αντιμέτωπη η Ελλάδα με μία άλλη –και εχθρική για τα ελληνικά συμφέροντα- «συμμαχία» των ΗΠΑ και του Ισραήλ με την Τουρκία, η οποία από την πλευρά της (παρά την αρνητική θέση της Ευρώπης) επιθυμεί να διεισδύσει στο γεωπολιτικό και γεωοικονομικό παιχνίδι, διατηρώντας την μέχρι σήμερα ισχυρή γεωπολιτική της θέση, αλλά και ενισχύοντας την οικονομία της σε μία ιδιαίτερη κρίσιμη περίοδο αφού το τελευταίο διάστημα δέχεται συνεχώς προειδοποιήσεις από διεθνείς οίκους και το ΔΝΤ για επικείμενη κατάρρευση…
Επιπλέον, θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως η Τουρκία δεν θα υποχωρήσει εύκολα από τις ήδη υφιστάμενες απαιτήσεις της στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο (ενώ η περίπτωση της Θράκης γίνεται ολοένα και περισσότερο ενδιαφέρουσα για την Άγκυρα λόγων των εκεί ενεργειακών κοιτασμάτων πετρελαίου και σχιστολιθικού αερίου) και δεν πρόκειται να επιτρέψει χωρίς να προβάλει αντιστάσεις (με κάθε τρόπο και μέσο) στην ενίσχυση του ρόλου της Ελλάδας.
Προφανώς ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε να παίξει σε «ένα ταμπλό» και αυτό μπορεί να του δίνει στηρίγματα για την πολιτική του επιβίωση στο εσωτερικό της Ελλάδας, αλλά γεννά πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων που γεννιούνται από την πλεονεξία για αύξηση οικονομικού οφέλους, αλλά και αύξηση γεωπολιτικής ισχύος από τους σημερινούς συνομιλητές του πρωθυπουργού της Ελλάδας.
Το πλέον περίεργο της όλης υπόθεσης είναι πως επιλέχθηκαν αυτές οι κρίσιμες ενέργειες να γίνουν σε μία περίοδο κατά την οποία η ανατολική Μεσόγειος αναταρράσεται επικίνδυνα και σπαράσσεται από συγκρούσεις.
Γιατί βιάζεται τόσο ο Αντώνης Σαμαράς;
Τον πιέζουν κάποιοι ή απλά είναι δική του πρωτοβουλία;
Το τι θα φέρει η επόμενη ημέρα στην Ελλάδα, είναι κάτι που λογικά πρέπει να έχει ήδη προβλέψει το Μαξίμου. Ακόμη και στην περίπτωση μη ομαλής εξέλιξης των συζητήσεων – συμφωνιών, ο κ. Σαμαράς οφείλει να είναι προετοιμασμένος ο ίδιος αλλά και η χώρα για κάθε ενδεχόμενο. Και τα «ενδεχόμενα» που μπορεί να προκύψουν σίγουρα δεν θέλουν έναν στρατό με κατεστραμμένο ηθικό και μία χώρα διαιρεμένη και σε προ-εμφυλιακή κατάσταση…
Και η μεγάλη απορία βρίσκεται ακριβώς στο εάν η Ελλάδα είναι πανέτοιμη για οτιδήποτε συμβεί. Εάν δεν έχει προετοιμασθεί η χώρα για να αντιμετωπίσει το χειρότερο, αναρωτιόμαστε γιατί τόση βιασύνη για να γίνουν συζητήσεις για τον διαμοιρασμό του πλούτου της...
Σημείωση ιστολογίου:
Σημείωση ιστολογίου:
Θυμίζουμε ένα κρίσιμο άρθρο που δημοσιεύσαμε πριν 13 μήνες και στο οποίο ο κύριος Σαμαράς δεν απάντησε ποτέ, ακόμη και όταν έγινε ερώτηση στην Βουλή:
Μετατρέπουν την Ελλάδα σε failed state και παραδίδουν τα πάντα
Χωρίς εθνική στρατηγική, μετατρέπουν την Ελλάδα σε χώρα τύπου Νιγηρίας και ουσιαστικά παραδίδουν τον ορυκτό πλούτο σε κάθε ενδιαφερόμενο που δείχνει πρόθυμος να διαπραγματευθεί όλα όσα ανήκουν στην Ελλάδα και ιδιαίτερα όλα όσα βρίσκονται εντός της μέχρι σήμερα μη κηρυχθείσας (από την Αθήνα) ΑΟΖ.
Στην επιστολή που ακολουθεί και η οποία αποστάλει στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά καταγράφεται η εγκληματική απάθεια της Ελληνικής κυβέρνησης, η οποία αδιαφορεί για την παγκόσμιας γεωπολιτικής σημασίας θέση της Ελλάδας και ουσιαστικά μετατρέπει την Ελλάδα σε failed state, όσα αρνητικά μπορεί να σημαίνει αυτό.
Θέμα: Ενημερωτικό Σημείωμα (Θέματα Στρατηγικής)
Σχ.: Γ.Γ.ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ Κ48/9.1.2012
ΥΠΕΚΑ/ΓΡ.ΥΦ./0279, 10.5.2012
Π.Δ.14/ΦΕΚ21/Α/13.2.2012
ΥΠΕΚΑ/ΓΡ.ΥΦ./Δ13/Β/Φ9.5.15/3557/14.2.2012Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Με αφορμή την εξέλιξη των διαγωνιστικών διαδικασιών για την ανάθεση σεισμικών ερευνών βάσει του συμβατικού κειμένου των κ.κ. Παπακωνσταντίνου και Μανιάτη "AGREEMENT FOR THE SUPPLY OF NON – EXCLUSIVE MARINE SEISMIC DATA AQCUISITION AND PROCESSING SERVICES OFF THE COASTS OF WESTERN AND SOUTHERN GREECE", θέτω υπ'όψιν σας τα ακόλουθα.
Το σχέδιο σύμβασης για τις σεισμικές έρευνες που το ΥΠΕΚΑ προτίθεται να διαπραγματευτεί με τους αναδόχους των σεισμικών ερευνών, μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας αξιολόγησης των προσφορών που βρίσκεται σε εξέλιξη από την αρμόδια επιτροπή του διαγωνισμού, δεν διασφαλίζει το Δημόσιο Συμφέρον. Εντελώς ενδεικτικά, ο αναγραφόμενος τρόπος χειρισμού των σεισμικών δεδομένων {[…] 9.3. Contractor may disclose the Seismic Data received under the terms of this Agreement (hereinafter referred to “Confidential Information”) [...]} πηγάζει προφανώς περί κάποιας λανθασμένης εκτίμησης, αφενός των συμβούλων του ΥΠΕΚΑ που το εισηγήθηκαν και αφετέρου των πολιτικών προσώπων που το ενέκριναν και των μελών των επιτροπών που το αποδέχονται ως βάση συζητήσεως, διότι δεν αντιστοιχεί σε κυρίαρχο κράτος αλλά σε failed state.
Εκτός του ότι στερεί εκ των πραγμάτων τη δυνατότητα από υπηρεσίες του Ελληνικού Κράτους να πράξουν τα δέοντα, ως οφείλουν εκ των αρμοδιοτήτων τους βάσει της κείμενης νομοθεσίας, θέτει σε σοβαρό κίνδυνο τη μελλοντική διαπραγματευτική προσπάθεια της Ελλάδας να αξιοποιήσει τον ενεργειακό της πλούτο. Περαιτέρω, σηματοδοτεί την άτυπη ένταξη της Ελλάδας σε μια ιδιαίτερη κατηγορία χωρών υπό πλήρη –επίσημο ή ανεπίσημο– διεθνή έλεγχο, όπως η Νιγηρία.
Σε πλήρη αρμονία με αυτό το κείμενο βρίσκεται η στρατηγική της Ελλάδας ως προς την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Συγκεκριμένα, η Ελληνική Διαχειριστική Εταιρία Υδρογονανθράκων Α.Ε. (εφεξής “ΕΔΕΥ”) παραμένει ανενεργή, παρά το γεγονός ότι, έστω και καθυστερημένα, όλα τα σχετικά με τον φορέα νομικά ζητήματα διευθετήθηκαν με το Π.Δ.14/ΦΕΚ21/Α/13.2.2012 και η στελέχωση του Δ.Σ. της ΕΔΕΥ έπρεπε να έχει διευθετηθεί από 15.3.2012 βάσει της Δ13/Β/Φ9.5.15/3557/14.2.2012 προκήρυξης. Αντιθέτως, κατόπιν χορήγησης παράτασης προθεσμίας υποβολής αιτήσεων (!) για προφανείς λόγους, η στελέχωση απλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ...
Αντί της εφαρμογής της νομοθεσίας, το ΥΠΕΚΑ όχι μόνο δεν έχει προβεί στις αναγκαίες ενέργειες για την ολοκλήρωση της προβλεπόμενης διαδικασίας δημιουργίας εθνικής στρατηγικής, αλλά έχει προχωρήσει σε διαδικασίες αξιολόγησης προσφορών για τη διεξαγωγή σεισμικών ερευνών μέσω διαφόρων επιτροπών. Η προσέγγιση αυτή παρουσιάζει δύο βασικά προβλήματα: (α) οι επιτροπές αξιοποιούν τεχνογνωσία η οποία αντιστοιχεί σε αποτελέσματα ποιότητος του προαναφερόμενου συμβατικού κειμένου, και (β) το έργο τους είναι υποσύνολο στρατηγικής επί της οποίας οι αρμόδιοι φορείς της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν έχουν πλήρη επίγνωση της κατάστασης.
Συγκεκριμένα:
Βάσει του ν.4001/2011, η ΕΔΕΥ έχει θεσμικά τη δυνατότητα να εξετάσει στην ανάπτυξη έργων κοινού –με άλλες χώρες της περιοχής– ενδιαφέροντος, όπως τα Trans-Mediterranean Gas Pipeline, Mediterranean Gas Storage και EuroAsia Interconnector που αναφέρονται στην επιστολή του Υπουργού Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας, και πλήθος άλλων έργων στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα. Όλα αυτά τα έργα οφείλουν να εντάσσονται στην εθνική στρατηγική, η οποία, επί του παρόντος, παραμένει η εκχώρηση δικαιωμάτων σε τρίτους σε περιοχές χαμηλού γεωπολιτικού ρίσκου. Είναι σαφές ότι αυτή η στρατηγική εξυπηρετεί τους πάντες πλην της Ελλάδας. Αντιστοίχως, για τη διαχείριση των εσόδων από την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, η μία και μόνη μετοχή της ΕΔΕΥ ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο και είναι αμεταβίβαστη, συνεπώς η διατήρηση της ΕΔΕΥ σε ανενεργή κατάσταση εξυπηρετεί τους πάντες πλην του δοκιμαζόμενου Έλληνα πολίτη.
Σε χώρες με σοβαρούς θεσμούς και εθνική στρατηγική, είναι γνωστό ότι οι όποιες απόρρητες διαπραγματεύσεις έχουν θετικό αποτέλεσμα. Αφήνοντας στην άκρη παραδείγματα χωρών όπως η Αγγλία, οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Γαλλία και άλλες χώρες με μακρά ιστορία σε σχεδιασμό και υλοποίηση στρατηγικής, ακόμα και η μικρή και λαβωμένη Κύπρος λειτούργησε αποτελεσματικά, παρά τα όποια λάθη, ως προς την ανακήρυξη της ΑΟΖ και την οριοθέτηση με χώρες που επηρρεάζονταν άμεσα από την Τουρκία. Οι μυστικές συμφωνίες πολιτικών παραγόντων της Ελληνικής πολιτείας δε μπορούν ποτέ να είναι εις όφελός της διότι όχι μόνο στερούνται στρατηγικής διάστασης, η οποία θεσμικά δεν υφίσταται, αλλά και διότι τα πολιτικά κίνητρα δεν μπορούν να είναι –εκ των εσωτερικών κομματικών πιέσεων– κάτι διαφορετικό από μυωπικά. Ακόμα και κινήσεις με στρατηγική πρόθεση καταντούν σπασμωδικές και, εν τέλει, επικίνδυνες διότι δεν εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο στρατηγικής το οποίο θα καταστήσει εφικτή την αξιοποίησή τους.
Επί του παρόντος, η Βουλή των Ελλήνων δεν έχει ενημερωθεί για το σύνολο της αλληλογραφίας, των πρακτικών καθώς και των λοιπών νομιμοποιητικών εγγράφων που σχετίζονται με τη διαδικασία επιλογής του Γαλλικού Ινστιτούτου Πετρελαίων ως σύμβουλο του ΥΠΕΚΑ, για τις “Στρατηγικές Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων”, για τα πρακτικά των σχετικών επιτροπών, για το ρόλο του Invest in Greece (!) ως υποκατάστατο της ΕΔΕΥ, για το “Draft Model Agreement” και τα υπόλοιπα που αναφέρονται συνοπτικά στην από 10.5.2012 με Α.Π. ΥΠΕΚΑ/ΓΡ.ΥΦ./0279 επιστολή τού τέως Υφυπουργού ΠΕΚΑ προς τους αρχηγούς των κομμάτων. Ως εκ τούτου, η στρατηγική της Ελλάδας ταυτίζεται με τη στρατηγική των συμβούλων που παρέχουν –τυπικά ή άτυπα– τις υπηρεσίες τους στην εκάστοτε Ελληνική κυβέρνηση. Δίχως οιαδήποτε διάθεση αμφισβήτησης του πατριωτισμού των εν λόγω συμβούλων, η ποιότητα αυτών των υπηρεσιών, όπως προσδιορίζεται εμφανώς από το προαναφερόμενο παράδειγμα του συμβατικού κειμένου, δεν είναι επαρκής για να προστατέψει το Δημόσιο Συμφέρον.
Υπάρχει όμως και κάτι αρκετά πιο σημαντικό από αυτό το γεγονός. Οι θέσεις που εκφράζονται από κέντρα τα οποία φέρονται να συνδέονται άμεσα με τη διαδικασία μορφοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής, τουλάχιστον σε αυτό το ζήτημα, λειτουργούν ως Σημεία Αναφοράς.
Το σύνολο των παικτών σε αυτό το παίγνιο, από το γεωπολιτικό υπερσύνολο έως το έκαστης συμβατικής σχέσης υποσύνολο, χτίζουν τη στρατηγική τους βάσει των δεδομένων που τίθενται εις γνώση τους. Ως εκ τούτου, παραπλανητικά σήματα πέρα πάσας Συνταγματικής ερμηνείας, λ.χ. η όποια υφέρπουσα υποψία εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας με φράσεις όπως “οριοθέτηση της ΑΟΖ βάσει αμοιβαία μη γκρίζων ζωνών”, δημιουργούν σοβαρές αμφιβολίες ως προς την αξιοπιστία του Ελληνικού κράτους.
Σε περιπτώσεις ελάσσονος σημασίας, οι επιπτώσεις ενδεχομένως να είναι αναστρέψιμες ή να μην είναι καν άξιες συζητήσεως. Αντιθέτως, λόγω της εξαιρετικά σημαντικής για όλους τους παγκόσμιους παίκτες γεωπολιτικής διάστασης του ζητήματος, στην περίπτωση αυτή οι επιπτώσεις είναι όχι μόνο τεράστιες αλλά και μη αναστρέψιμες. Η αξία των ενεργειακών αποθεμάτων, το μέγεθος των απαιτούμενων ιδιωτικών επενδύσεων και οι άμεσες συνέπειες στην ύφανση γεωστρατηγικής είναι τόσο μεγάλης παγκόσμιας σημασίας που είναι εύλογο πως δεν πρόκειται να αφεθούν στη διαχειριστική ικανότητα χωρών οι οποίες εμφανίζουν, έστω και άτυπα, διαπραγματευτική ανωριμότητα.
Πολλές από τις υπόλοιπες χώρες της Νοτιοανατολικής Μεσογείου είναι πρόθυμες να επιδείξουν σαφή, σταθερή και εύφορη διαπραγματευτική συμπεριφορά. Κάποιες εξ' αυτών είναι προφανώς πρόθυμες να διαπραγματευτούν με καλύτερους όρους τον ενεργειακό πλούτο που βρίσκεται σε μέρος της ΑΟΖ της Ελλάδας από ότι θα μπορέσει ποτέ να πράξει η Ελλάδα. Η εμπλοκή σε τέτοιας υφής ανατροπή παύει να είναι ασύμφορη αν η Ελλάδα αδυνατεί να ελέγξει ευφημιστικά επιεικώς ανεύθυνες θέσεις που δύνανται να εκληφθούν ως Στρατηγική Ανακοίνωση.
Όταν δε οι θέσεις φτάνουν σε σημείο να δηλώνουν ευθαρσώς τάση υποκατάστασης της δημοκρατικά εκλεγμένης πολιτικής ηγεσίας από συμβούλους με φράσεις όπως “εκ μέρους του λαού που δεν μπορεί να περιμένει” (!), είναι σαφές πως οι προσλαμβάνουσες των αλλοδαπών είναι μιας πολιτικής ηγεσίας μη ικανής είτε να παράξει τα δέοντα σε σημείο να ελέγχεται δημοσίως από όργανα τα οποία η ίδια ορίζει, είτε να ελέγξει τους συμβούλους της σε σημείο να την εκθέτουν δημοσίως αβάσιμα και αναίτια. Σε κάθε περίπτωση, τέτοιου επιπέδου εικόνες είναι ικανές να χαμηλώσουν επικίνδυνα το κόστος μετατροπής της Ελληνικής ΑΟΖ σε αμφισβητούμενη περιοχή από μεγάλους, στρατηγικής σημασίας παίκτες.
Στο πλαίσιο του Συντάγματος και των νόμων, η προστασία και προώθηση των πολιτικών, οικονομικών, και εν γένει εθνικών στρατηγικών συμφερόντων της χώρας καθώς και η πρόληψη και αντιμετώπιση δραστηριοτήτων που συνιστούν απειλή κατά του εθνικού πλούτου της χώρας εμπίπτουν στις άμεσες αρμοδιότητες του Προέδρου της Κυβερνήσεως. Είναι βέβαιος ότι οι προβλεπόμενες θεσμικές ενέργειες θα τύχουν της προσήκουσας μέριμνας υπό την εποπτεία σας.
Μετά τιμής
Τα συμπεράσματα για το τι κράτος είμαστε και ποιοι και πως μας κυβερνούν, δικά σας...
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου