Σχέδια για χαλιφάτο με ανατροπή των συνόρων!

Οι στρατιώτες του Χαλιφάτου στο Ιράκ και το Λεβάντε (Συρία) πολιορκούν τη Βαγδάτη, έχοντας ήδη καταλάβει τη Μοσούλη και το μεγαλύτερο διυλιστήριο στον Βορρά, στην πόλη Μπαϊτζί, σφάζοντας κατά εκατοντάδες αυτούς που βρίσκονται στον δρόμο τους. Είτε πρόκειται για στρατιώτες του καθεστώτος Νούρι-αλ-Μαλίκι είτε για πολίτες που δεν δέχονται να υποταχθούν στους ακραίους ισλαμιστές της ISIS.

Τα σύνορα στη Μεσοποταμία απειλούνται με πλήρη ανατροπή. Αυτήν τη φορά η σύγκρουση δεν είναι μεταξύ μουσουλμάνων της Τζιχάντ και άπιστων δυτικών «σταυροφόρων», αλλά μεταξύ αιρέσεων του Ισλάμ. Το σουνίτικο χαλιφάτο προελαύνει, σε μια εγκόσμια μετεξέλιξη της Αλ Κάιντα, που πλέον δεν δρα ως τρομοκρατική οργάνωση. Αυτήν τη φορά η Αλ Κάιντα, η Αλ Νούσρα και τελικά το «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε» επιδιώκουν και πετυχαίνουν να αποκτήσουν επικράτεια, χώρα, κράτος. Διεκδικούν μια νέα Μεσοποταμία, μέσα από τη διάλυση του Ιράκ και της Συρίας. Η Τζιχάντ θέλει να πατήσει στη Γη και να συγκροτήσει ένα χαλιφάτο απέναντι στους Σιίτες του Ιράν, στους Αλαουίτες της Συρίας, στον πειθαρχημένο στρατό της Χεζμπολάχ του Νασράλα στον Λίβανο αλλά και των Δυτικών, αφού η Σαρία αποτελεί και θα αποτελεί τον νέο μανιχαϊσμό μεταξύ χριστιανικής Δύσης και ισλαμικής Ανατολής.

Το επίδοξο χαλιφάτο της Μεσοποταμίας επιζητεί την επιστροφή στα χρόνια της δόξας, όταν οι Αραβες δεν ήταν υποτελείς ούτε στους Οθωμανούς ούτε στους Αγγλογάλλους, ούτε στους Αγγλοαμερικανούς των νεότερων χρόνων. Μέσα από μαζικά εγκλήματα θέλει να δείξει στους Πέρσες τα όριά τους, όχι με όρους εθνικών κρατών αλλά θρησκευτικών αντιπαραθέσεων. Επιζητούν η κυριαρχία τους, υπό τις εντολές του Αμπού Μπακράλ Μπαχνταντί, να αποκτήσει περιεχόμενο, διοίκηση και εμπλοκή στο διεθνές ενεργειακό παίγνιο. Η παρουσία ενός κράτους-χαλιφάτου στις χώρες των Αράβων αλλάζει τα δεδομένα για το Ιράν, που σε πρώτη φάση αναζητά μια σύγκλιση με τις ΗΠΑ για την υπεράσπιση του καθεστώτος του Αλ-Μαλίκι, που είναι Σιίτης, στη Βαγδάτη. Ταυτόχρονα, νιώθει τον κίνδυνο απομόνωσής του με τον Λίβανο και τη Συρία που αποτελούν ζωτικό χώρο για το θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης.

Οσο για το Κουρδιστάν; Ανοίγει ο δρόμος για την ίδρυσή του ενοποιώντας περιοχές εντός των συνόρων που πέφτουν τόσο σε σχέση με το Ιράκ και τη Συρία όσο και σε σχέση με την Τουρκία, που πλέον δεν μπορεί να διατηρήσει την κυριαρχία της επί του σουνιτικού Ισλάμ και ο ρόλος της θα επαναδιατυπωθεί τόσο σε σχέση με τη Δύση και τη Ρωσία όσο και σε σχέση με τις δυναστείες της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ, του Κουβέιτ αλλά και του μεταμπααθικού καθεστώτος του Καΐρου. Το όραμα Νταβούτογλου για τη σουνίτικη αυτοκρατορία του Ισλάμ, υπό τουρκική διοίκηση κάτι σαν τη γερμανική Ευρώπη στα δυτικά, έχει ήδη πέσει στο κενό ή τουλάχιστον έτσι δείχνει. Παράλληλα, οι Κούρδοι έχουν ήδη καταλάβει το ενεργειακό πεδίο του Κιρκούκ, που μπορεί να τους χρηματοδοτήσει το κράτος, ελέγχοντας ταυτόχρονα τις πηγές του Τίγρη και του Ευφράτη, άρα τη ροή του νερού προς την Αραβία που μπορεί να τους δώσει επάρκεια επιρροής στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ, σύμφωνα με το ισχύον πλέον δόγμα τους, παρακολουθούν τις εξελίξεις εκ του μακρόθεν, ενώ η όποια στρατιωτική εμπλοκή τους στην περιοχή περιορίζεται στην παρουσία του πολεμικού στόλου τους και των αεροπλάνων τους.

Μενέλαος Τασιόπουλος