Η συχνή ενασχόλησή μας με τα κατά καιρούς κείμενα του Γιάννη Πρετεντέρη δεν έχει «προσωπικό» χαρακτήρα. Απλώς, ο τύπος αυτός με τα γραφόμενά του αναδεικνύει την αληθινή φύση του καθεστώτος της μεταπολίτευσης.
Σ΄ένα, λοιπόν, ακόμη άρθρο του, το οποίο δημοσιεύθηκε στα «Νέα» την Τετάρτη, ο Πρετεντέρης κάτω από τον τίτλο «Ωραία μου πλυντήρια» δείχνει και πάλι τον ανάλγητο και αδίστακτο χαρακτήρα του συστήματος. Από την αρχή είναι προφανείς οι διαθέσεις του, καθώς ο Πρετεντέρης γράφει τα εξής: «Δεν πρόλαβε να εγκατασταθεί στη φυλακή η παρέα του Μιχαλολιάκου και άρχισε η λειτουργία αλυσίδας πλυντηρίων της Χρυσής Αυγής. “Πλυντήριο” από συνταγματολόγους που ανακάλυψαν ότι οι Αρχές δεν κινήθηκαν όπως έπρεπε ή ότι όφειλαν να ζητήσουν πρώτα άρση ασυλίας των βουλευτών ή ότι δεν επιτρέπεται να τους κόψει η Βουλή χρήματα και άλλα κομματικά προνόμια. Που θεωρούν ότι προέχει η προσωπική ιδιοτελής ερμηνεία των συνταγματικών κανόνων και όχι η συνταγματική αντιμετώπιση μιας συμμορίας που υποδύεται το κόμμα. “Πλυντήριο” από ποινικολόγους που φλυαρούν ότι το κατηγορητήριο δεν είναι επαρκές ή ότι οι διώξεις δεν στοιχειοθετούνται ή ότι οι χρυσαυγίτες κινδυνεύουν να υποστούν διώξεις ανάλογες των κομμουνιστών στη μετεμφυλιακή Ελλάδα».
Ο Πρετεντέρης πρέπει να γνωρίζει ότι γελοιοποιείται ασύστολα όταν προσπαθεί «να βάλει τα γυαλιά» σε έγκριτους συνταγματολόγους, οι οποίοι σπάζοντας την τρομοκρατία λένε τα αυτονόητα. Ας τους αφήσει, λοιπόν, να πούνε την τεκμηριωμένη άποψή τους και ο ίδιος ας περιορισθεί να πετάει, ως κοινός χουλιγκάνος, μπουκάλια με νερό στους διαιτητές. Έτσι κι αλλιώς είναι στο απυρόβλητο, ως διακεκριμένος παράγοντας του «συνταγματικού τόξου»…
Αμέσως μετά, εντελώς ανερυθρίαστα, ο μεγάλος αυτός υπηρέτης της μνημονιακής συγκυβέρνησης λέει ότι: «”Πλυντήριο” από δημοσιογράφους ή πολιτικούς που αποφάσισαν ότι η εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής δεν είναι επαρκώς σοβαρό θέμα και ότι επιτέλους πρέπει να ασχοληθούμε με σοβαρότερα θέματα, όπως (υποθέτω) τα νέα μέτρα που (υποτίθεται) θα περιέχει το (υποτιθέμενο) νέο Μνημόνιο – για να πουλάνε τα φύκια του…».
Ο τύπος αυτός είναι απροκάλυπτα αποκαλυπτικός και κυνικός. Πρέπει να επικεντρωθούμε στην «εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής» και όχι στα «υποτιθέμενα» (μια λέξη που την κλίνει σ΄όλες τις πτώσεις) νέα μέτρα του μνημονίου. Τουτέστιν, η ερμηνεία είναι ξεκάθαρη, κρίνοντας βεβαίως από την κοινωνική πραγματικότητα και όχι από την παραπληροφόρηση ενός συστημικού κονδυλοφόρου. Πρέπει να εξοντωθεί η μόνη Εθνική, Σοβαρή, Εμπεριστατωμένη Πολιτική Παράταξη, που εναντιώνεται στο μνημόνιο, για να μπορέσουν να περάσουν ανενόχλητα, αλλά και αθόρυβα λόγω της επιχείρησης απόσπασης της προσοχής του Λαού στο ζήτημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, τα νέα εθνοκτόνα μέτρα ενός ακόμη μνημονίου. Και αφού φλυαρολογεί για λίγο ακόμη ο Πρετεντέρης φτάνει στο τέλος λέγοντας τα εξής:
«Διότι αυτή τη στιγμή ζούμε τη μεγαλύτερη επιχείρηση κάθαρσης της ελληνικής δημοκρατίας από το 1974. Οι στιγμές λοιπόν είναι πολύ κρίσιμες για καλαμπούρια, τυχοδιωκτισμούς και παιχνιδάκια. Υπό αυτήν την έννοια, όλοι είμαστε αντιμέτωποι με τις ευθύνες μας. Δεξιοί και αριστεροί, κόμματα και πολίτες, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, γονείς και παιδιά, εγγράμματοι και αδαείς, σοβαροί και καραγκιόζηδες. Λίγο θέλει να τουμπάρει το πράγμα ή να γίνει η στραβή και να πάρει τη δημοκρατία από κάτω. Ας μην το επιτρέψουμε. Ας μη δώσουμε την ευκαιρία στην εκτροπή που επιδιώκει ο υπόκοσμος. Και όταν με το καλό τελειώσει η ιστορία, εδώ είμαστε να τσακωθούμε και να αρπαχτούμε για ότι μας χωρίζει. Αλλά μεταξύ μας . Χωρίς πλυντήρια. Και χωρίς τον Μιχαλολιάκο για διαιτητή».
Αυτό το «μεταξύ μας» είναι πραγματικά «όλα τα λεφτά», για να χρησιμοποιήσουμε και μια έκφραση η οποία, προφανώς, θα είναι αρκετά αγαπητή στον εν λόγω δημοσιογράφο. Στην συνομοταξία του «μεταξύ» μας ανήκουν τα Ίμια, οι γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, η επιχειρούμενη μετατροπή της Δυτικής Θράκης σε νέο Κόσοβο, η αποδοχή ενός νέου σχεδίου Ανάν, η παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στους σκοπιανούς, το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, η Siemens, η λίστα Λαγκάρντ, όλα τα σκάνδαλα της μεταπολιτευτικής περιόδου. Είναι οι περιπτώσεις των Τσουκάτου, Παπακωνσταντίνου, Παπαντωνίου, Βουλγαράκη και τόσων άλλων μελών του «συνταγματικού τόξου» οι οποίοι είναι εκτός φυλακής. Είναι οι εσωτερικές διαμάχες ενός κόσμου που έχει ξεπουλήσει την Χώρα μας στην μνημονιακή λαίλαπα και ο οποίος αν μαλώσει θα το κάνει για την επέκταση του μερτικού του στην διαχείριση της εξουσίας, ως εντολοδόχος των διεθνών τοκογλύφων. Είναι απολύτως λογικό ότι ένας τέτοιος υπόδουλος κόσμος δεν θα ήθελε την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ως διαιτητή. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, ως Δικαστή…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/ena-akomh-apokaluptiko-arthro-tou-chouligkanou-pretenterh#.Ukyg5dLt_Fo#ixzz2gbhy9wHT
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου