Τι συμβαίνει με τις διαρροές και την ΕΥΠ;

Η εμμονή στην εμπλοκή της ΕΥΠ σε διαρροές, αρχίζει να γίνεται πολύ ύποπτη

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Το θέμα των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων (που έθιξε αρχικά άτυπα ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, όταν ανακοίνωσε πως παρακολουθείται το τηλέφωνό του και έκανε συστάσεις στα στελέχη του κόμματός του να είναι προσεκτικά στις τηλεφωνικές τους συνομιλίες), φαίνεται πως δεν έχει τελειώσει και κάποιοι κοινοβουλευτικοί έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται πως δεν πρόκειται μόνο για ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για κάτι πολύ βαθύτερο, για το οποίο θα πρέπει να γίνει έρευνα, αφού υπάρχει σαφής τάση «εξυπηρέτησης» μέσω διαρροών.

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, κ. Δένδιας, ήταν κάθετος στην αντιμετώπιση της «κατηγορίας», παραπέμποντας τον Αλέξη Τσίπρα να καταθέσει τα όποια στοιχεία διαθέτει στις αρμόδιες δικαστικές αρχές και στη συνέχεια, επανερχόμενος τοποθετήθηκε ευθέως αποκλείοντας την οποιαδήποτε πιθανότητα η ΕΥΠ να παρακολουθεί πολιτικά κόμματα, αφήνοντας όμως να διατηρείται στο διηνεκές αυτή η «τάση διαρροής» που δεν τιμά το υπουργείο στο οποίο προΐσταται ο ίδιος.

Ίσως κάποιοι στην Κατεχάκη ή και στο γραφείο του κ. Δένδια θα πρέπει να ψάξουν παλαιότερες υποθέσεις, για να επιβεβαιώσουν το μέγεθος της επικινδυνότητας αυτής της τάσης «διαρροής».

Μέσα στα πλαίσια της ιδιαίτερης σοβαρότητας που αφορούν τις διαρροές εμπιστευτικών και διαβαθμισμένων πληροφοριών, ο κ. Σπηλιωτόπουλος (βουλευτής της ΝΔ) άνοιξε χθες μια διαφορετική διάσταση στο θέμα των παρακολουθήσεων στην τηλεόραση του Σκάι, όπου δήλωσε «"Όταν μια έκθεση χαρακτηρίζεται απόρρητη προφανώς είναι απαραίτητο στοιχείο της δικογραφίας, ενσωματώνεται σ' αυτή και δεν δημοσιοποιείται. Η δημοσιοποίηση αυτών των διαλόγων προφανώς συνιστά παράπτωμα..."». Και η τοποθέτηση αυτή του κ. Σπηλιωτόπουλου είχε σαφείς αιχμές για την στεγανότητα των εμπλεκόμενων στον χώρο της Δικαιοσύνης.

Λίγο αργότερα και μέσω twitter ο κ. Σπηλιωτόπουλος επανήλθε στο θέμα και ζητάει να ξεκινήσει ΕΔΕ στην ΕΥΠ, προκειμένου να διακριβωθεί εάν υπάρχουν υπάλληλοι της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών οι οποίοι ξεπερνώντας τα όρια των αρμοδιοτήτων τους, αλλά και τα όρια του νόμου, είτε λειτουργούν ως πληροφοριοδότες κομμάτων, είτε διαπράττουν το αδίκημα της παρακολούθησης πολιτικών ή μη προσώπων, για προσωπικό τους όφελος μέσω διαρροών στον Τύπο.

Και το θέμα που προκύπτει είναι μείζον, αφού είτε στην περίπτωση του κ. Τσίπρα έχουμε παρακολουθήσεις μη επιβεβαιωμένες από ανάλογα στοιχεία (γι αυτό και στη συνέχεια υπήρξε μία τακτική υποβάθμιση του θέματος από το ΣΥΡΙΖΑ), αλλά που -δυστυχώς- επιβεβαιώνει την ύπαρξη προσώπων που λειτουργούν προς την κατεύθυνση ιδιαίτερης πληροφόρησης του Αλέξη Τσίπρα, ενώ στην περίπτωση του κ. Σπηλιωτόπουλου καταγγέλλεται η (επί μονίμου βάσεως) διαρροή άκρως απόρρητου προανακριτικού υλικού που αφορά τηλεφωνικές συνδιαλέξεις και που διαρρέεται στον Τύπο και καταπλήσσει με την ακρίβεια των περιεχομένων του.

Βέβαια, αν και η «πληγή» της διαρροής προανακριτικού υλικού δεν αφορά μόνο το σήμερα (αφού έχει συμβεί κατ’ επανάληψη στο παρελθόν, χωρίς ποτέ να γίνουν έρευνες για την εύρεση των πηγών διαρροής), στην περίπτωση που θίγει ο κ. Σπηλιωτόπουλος διαπιστώνουμε την ύπαρξης μίας χαλαρότητας στην διακράτηση διαβαθμισμένων πληροφοριών σε δύο θεσμικούς φορείς, δηλαδή στην Δικαιοσύνη και στην Ασφάλεια, ενώ στην περίπτωση της «ιδιαίτερης πληροφόρησης» του κ. Τσίπρα διαπιστώνεται πως υπάρχουν όχι απλοί διαρρέοντες αλλά τακτικής πληροφόρησης επί ευαίσθητων θεμάτων και προσωπικών δεδομένων που μόνο η ΕΥΠ είναι αρμόδια να έχει πρόσβαση.

Ας ερευνήσουν επιτέλους και τα περίφημα Wikileaks όπου ο πρώην αμερικανικός πρέσβης στη χώρα μας κ. Ρις μιλούσε για «δυσαρεστημένους πασόκους υπαλλήλους των Ελληνικών υπηρεσιών», τότε το θέμα είναι κάτι περισσότερο από σοβαρό και έγκειται στις αρμοδιότητες των αρμοδίων υπηρεσιών να το ξεκαθαρίσουν... Και η αναφορά του κ. Ρις, σε σχετικό του τηλεγράφημα προς την Ουάσινγκτον, έθεσε το θέμα αυτών των διαρροών όχι μόνο σε επίπεδο πολιτικών ή σε εξυπηρετήσεις υπαλλήλων προς πολιτικούς, αλλά και σε διαρροές διαβαθμισμένων πληροφοριών προς ξένες χώρες…! Δηλαδή, έκανε αναφορά για ύπαρξη πρακτόρων ξένων χωρών που λειτουργούν εντός των Ελληνικών υπηρεσιών και εις βάρος της Ελλάδας!
Αλήθεια, τι έχει συμβεί με το συγκεκριμένο θέμα; 
Έχει υπάρξει άραγε κάποια θετική εξέλιξη ή έχει εγκαταλειφθεί προκειμένου να ξεχαστεί;

Τι συμβαίνει λοιπόν; Υπάρχουν «τρωκτικά», έμμισθοι πληροφοριοδότες ή κομματικά στελέχη (εγγεγραμμένα ή με επιθυμία εγγραφής) στο ΣΥΡΙΖΑ, που λειτουργούν στην ΕΥΠ παραβιάζοντας την βασική αρχή εμπιστευτικότητας – απορρήτου της συγκεκριμένης υπηρεσίας;

Ο σημερινός διοικητής της ΕΥΠ κ. Δραβίλας σίγουρα δεν αισθάνεται άνετα όταν (παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του ιδίου και των υψηλόβαθμων συνεργατών του για «εξαφάνιση» της ΕΥΠ από δημόσιες συζητήσεις και αναφορές στον Τύπο) φαίνεται πως κάποιοι εργαζόμενοι στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών λειτουργούν παράλληλα και ως πληροφοριοδότες – διαρροείς (ή και συκοφάντες της υπηρεσίας) εμπιστευτικών πληροφοριών.

Μήπως ο κ. Δραβίλας θα πρέπει να ξεκινήσει μία αυστηρότατη ΕΔΕ για να βρει εκείνους που διασύρουν και εκθέτουν –με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- την ΕΥΠ;

Μήπως θα πρέπει να σταματήσει ολοκληρωτικά αυτή η «εμφάνιση» της ΕΥΠ στα ΜΜΕ και να αφεθεί η υπηρεσία να ασχοληθεί με τα μείζονα θέματα με τα οποία είναι επιφορτισμένη και απασχολούν αποκλειστικά την ασφάλεια της χώρας;

Τέλος, επειδή η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για κοινοβουλευτικό έλεγχο της ΕΥΠ είναι από αδόκιμη έως πλήρως άστοχη, μήπως εκεί στο μέγαρο Μαξίμου, θα πρέπει να σκεφτούν πως είναι μονόδρομος η δημιουργία μίας ανεξάρτητης ΕΥΠ, η οποία θα δρα μέσα στα πλαίσια ενός συγκεκριμένου καταστατικού πλαισίου, στο οποίο δεν θα μπορεί να παρεμβαίνει ο εκάστοτε υπουργός και οι… γνωστοί του;

Έχουν αναλογισθεί οι αρμόδιοι πολιτικοί πως καμία σχέση δεν έχει και δεν μπορεί να έχει η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών με ζητήματα πολιτικής αντιπαλότητας, αλλά και με θέματα που «ξεπηδούν» στον Τύπο για να παιχτούν παιχνίδια μεταξύ πολιτικών και οικονομικών παραγόντων της χώρας;

Κάποια στιγμή, ας μπει ένα φρένο. Ας σταματήσει αυτή η «κατηφόρα», που μόνο προβλήματα δημιουργεί σε ένα θεσμικό όργανο που εκτίθεται αδικαιολόγητα και που εξαναγκάζεται να σπαταλά πολύτιμους πόρους και προσωπικό (μην ξεχνάμε πως τα κρατικά κονδύλια για την συγκεκριμένη υπηρεσία είναι λιγότερα και από τα πάγια έξοδα που αφορούν την λειτουργία ενός τριτοκλασσάτου υπουργείου) για να ανταπεξέλθει σε πολιτικά πυροτεχνήματα που τείνουν να δημιουργούν προβληματικές καταστάσεις στην εύρυθμη λειτουργία του.

Όποιοι διαρρέουν πληροφορίες θα πρέπει να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη και να απομακρυνθούν πάραυτα από τις θέσεις που κατέχουν και όποιοι εργάζονται ως πληροφοριοδότες (δεδομένης και της ποιότητας των πληροφοριών, είναι και κάκιστοι στον τομέα της συλλογής – αξιολόγησης και μεταφοράς πληροφορίας) κομμάτων, θα πρέπει να αντιμετωπισθούν καταλλήλως, αφού προηγουμένως αποπεμφθούν από την ΕΥΠ. Σε κάποιες καταστάσεις ας αρχίσει να λειτουργεί η τακτική του μεγάλου Αλεξάνδρου με το κόψιμο του κόμπου, που σήμερα δημιουργεί προβλήματα, παρά «δένει» καταστάσεις.

Επιτέλους, ας δοθεί ένα τέλος στην αισχρότητα της ιδιοτέλειας ορισμένων και ας αποδεσμευθεί η ΕΥΠ από την πολιτική σκοπιμότητα προκειμένου να μπορέσει να προχωρήσει προς τα εμπρός λειτουργώντας και ικανοποιώντας τον θεσμικό της ρόλο χωρίς εμπόδια που κάποιοι επιμένουν να της βάζουν, δημιουργώντας ταυτόχρονα πάρα πολλές υποψίες για σκοπιμότητα στην δημιουργία εμποδίων…

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους