Καταιγίδα τον Σεπτέμβριο

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος 

Σαν τεράστιο τάνκερ ή αεροπλανοφόρο που αργεί να στρίψει, η Ευρωζώνη χρειάστηκε δύο χρόνια, από τη δραματική δήλωση Ντράγκι τον Ιούνιο του 2012 μέχρι τη νέα του παρέμβαση στις αρχές Ιουνίου του 2014, αλλά και την ανάδειξη Γιούνκερ στην προεδρία της Επιτροπής για να σταλθεί το μήνυμα ότι η Γερμανία αποδέχεται τη στροφή από τη μονομερή λιτότητα σε σταδιακή και προσεκτική πορεία προς την ανάπτυξη.

Δυστυχώς για το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, το πλοίο της Ευρωζώνης αρχίζει τη διόρθωση πορείας την ώρα που εισέρχεται σε θύελλα:

Πρώτον, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών καταγράφει τις κοινωνικές και πολιτικές ισορροπίες του Νότου και της Γαλλίας σε οριακό σημείο.

Δεύτερον, η σύγκρουση στην Ουκρανία απειλεί να πλήξει το διμερές εμπόριο και την ενεργειακή συνεργασία της ΕΕ με τη Ρωσία, να διογκώσει τις αμυντικές δαπάνες και να δημιουργήσει στην καρδιά της Ευρώπης ένα νέο μέτωπο εισροής προσφύγων λαθρομεταναστών.

Τρίτον, η Ευρύτερη Μέση Ανατολή από τους τζιχαντιστές της ISIS στο Ιράκ και στη Συρία μέχρι και τη σύγκρουση Ισραήλ - Χαμάς στη Γάζα αλλά και την κατάσταση πλήρους αναρχίας στη Λιβύη και την Υποσαχάρια Αφρική θα πολλαπλασιάσει τόσο το κύμα προσφύγων στον Νότο της Ευρώπης όσο και αναπόφευκτα την εξαγωγή ακραίας ισλαμικής τρομοκρατίας.

Σήμερα η ΕΕ - Ευρωζώνη του 2014 είναι πολύ πιο παθητική απέναντι στις πρωτοβουλίες των ΗΠΑ από ό,τι υπήρξαν Γαλλία και Γερμανία την άνοιξη του 2003 εν όψει της εισβολής Μπους στο Ιράκ και ειδικότερα σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με Μόσχα, Βερολίνο και Παρίσι σύρονται στις επιλογές της Ουάσιγκτον, ενώ στη δεκαετία του 1980 επί Ρίγκαν είχαν περιφρουρήσει ως κόρη οφθαλμού τη διμερή συνεργασία με τη Σοβιετική Ενωση.

Είναι φανερό ότι η ακινησία που επέβαλε για τέσσερα και πλέον χρόνια το Βερολίνο στην Ευρωζώνη και η προτεραιότητα διασφάλισης πλήρους πρωτοκαθεδρίας της Γερμανίας στη διαχείριση της κρίσης έπληξαν μοιραία και την όποια δυνατότητα της ΕΕ να παρεμβαίνει σε κρίσεις όπου διακυβεύονται ζωτικά της συμφέροντα. Ετσι τον Σεπτέμβριο οι εστίες ανάφλεξης δίπλα στην Ευρώπη θα σκιάσουν τα όποια βήματα επανεκκίνησης της ανάπτυξης αποφασιστούν μετά τη συμπλήρωση της νέας ευρωπαϊκής ηγεσίας στα τέλη Αυγούστου.

Πηγή "Έθνος"